Op 18 juli kwamen de bewoners van het Woon- en Zorgcentrum samen voor een viering rond het: ‘Anker van Hoop’. In een tijd waarin het wereldnieuws vaak somber stemt en negatieve berichten de boventoon voeren, was dit een bewust moment om stil te staan bij het positieve dat rondom ons leeft.
Het ‘anker van hoop’ stond centraal: een groot, zichtbaar anker dat symbool staat voor vertrouwen, houvast en perspectief, juist in stormachtige tijden. Met dank aan de leerlingen van het VTI in Deinze voor dit indrukwekkende kunstwerk!
Tijdens de viering werden de bewoners uitgenodigd om na te denken over de tekenen van hoop die zij zelf ervaren. Wat geeft hen moed, troost of inspiratie? Wat laat hen voelen dat het leven, ondanks alles, de moeite waard blijft? Met de hulp van toegewijde vrijwilligers schreven ze hun gedachten neer op kaartjes.
De antwoorden waren even ontroerend als verrassend. Sommigen vonden hoop in de glimlach van een medebewoner, anderen in de wekelijkse bezoekjes van een kleinkind, de vogels in de tuin, of simpelweg in de zorgzame woorden van het personeel. Er waren ook bewoners die hoop vonden in hun geloof, in muziek, of in de kleine dingen die elke dag opnieuw blijven terugkomen: de zon die opkomt, een hand die je vastpakt, een kopje koffie in goed gezelschap.
Al deze gedachten en woorden werden op het ‘anker van hoop’ bevestigd. Het kleurrijke anker, vol met handgeschreven kaartjes, blijft nog enkele weken zichtbaar aanwezig in het woon- en zorgcentrum. Zo kunnen ook bezoekers, familieleden en personeel er even bij stilstaan en zich laten inspireren door de hoopvolle blik van de bewoners. Bovendien kan iedereen nog tekenen van hoop toevoegen; bij het anker in de cafetaria zijn kaartjes ter beschikking.
“We vergeten soms hoe krachtig het is om samen hoop te benoemen,” zegt een van de vrijwilligers. “In deze kleine gebaren en woorden schuilt zoveel levenswijsheid.”
Met het ‘anker van hoop’ als blijvende herinnering nodigen de bewoners van het WZC iedereen uit om niet alleen naar het negatieve te kijken, maar vooral ook naar de stille, vaak onopvallende signalen van hoop die er dagelijks om ons heen zijn. Want:
“Hoop is als een lichtje in het donker — je hoeft het niet groot te maken, als het maar blijft branden.”
