Voorbije zaterdag bracht paus Franciscus een bezoek aan Milaan. Zoals dat ook bij andere mensen voorkomt, moest Franciscus op een bepaald ogenblik een boodschap doen. Gelukkig waren er chemische toiletten in de buurt.
Het klinkt heel normaal. Té normaal volgens sommigen. Onverenigbaar met de pauselijke waardigheid.
Nog maar eens een publiciteitsstunt van iemand die er niet genoeg van kan krijgen het pausambt te banaliseren en zichzelf in de kijker te werken?
Zelf vermoed ik niet dat hier een bewuste communicatiestrategie achter schuilgaat. Het ligt gewoon volledig in het verlengde van het geheel van het zijn en optreden van Franciscus. Van zijn keuze om te wonen in een studiootje, over het rijden in een kleine wagen, tot het dragen van zo eenvoudig mogelijke kledij.
Het uitoefenen van een kerkelijk ambt, welk dan ook, is dienstwerk. Geen reden voor privileges, pracht of praal. Navolging van Jezus kan enkel maar navolging zijn in nederigheid, soberheid en dienstbaarheid.
De paus is ook maar een mens. Het is goed en nodig om daar af en toe aan herinnerd te worden. Ook op zichtbare wijze.
Er is overigens nog veel werk aan de winkel.
Ik voel dankbaarheid.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.