Door een mystieke ervaring in de woestijn kwam Frans-Belgisch auteur Eric-Emmanuel Schmitt tot geloof. “Geloof is het vertrouwen ten overstaan van een mysterie vol belofte en zin.” Op 5 april brengt Tertio een exclusief interview met de schrijver, naar aanleiding van zijn jongste boek, “Plus tard, je serai un enfant”.
“In 1989 trok ik als ongelovige de Hoggar-woestijn in”, vertelt Schmitt. “Op een zeker moment was ik mijn tochtgenoten kwijt. Indien ik mijn dwaaltocht zou overleven, nam ik me voor er als gelovige uit te stappen. Achter een zandheuvel vond ik enige beschutting tegen de koude. Toch dacht ik dat mijn laatste uur was geslagen. Langer dan drie dagen hou je het daar niet vol zonder eten en drinken.”
“Toen het eindelijk dag werd, bleek dat ik langs de verkeerde kant van de berg was afgedaald”, gaat de auteur verder. “Ik begon opnieuw naar boven te klauteren. Net voor het invallen van de duisternis merkte onze gids – die zoals alle Toearegs goede ogen had – mij op tussen twee rotsen en kwam me halen.”
“Ik ging dus niet sterven als een ongelovige”, getuigt Schmitt. “Het zou de mooiste nacht van mijn leven worden: ‘la nuit de feu’, om Blaise Pascal te citeren. Extase – een licht dat ’s ochtends weer opging – ik voelde mezelf opgaan in het absolute. Geloof is het vertrouwen ten overstaan van een mysterie vol belofte en zin. In de woestijn had ik een mysterieuze aanwezigheid ervaren, een absolute en scheppende kracht.”
