Zand, licht en een glasplaat. Meer heeft Immanuel Boie niet nodig om te vertellen. Verhalen die uit het leven gegrepen zijn, verhalen over rouw na het verlies van zijn zoon, maar bovenal verhalen over zijn passie voor Jezus en de boodschap van de Bijbel. Hij getuigt in Tertio van 12 april.
Immanuel Boie knipt het licht aan onder de glasplaat. Dan begint de magie. Een handvol zand, nonchalant uitgestrooid over de lichtbak, verandert al snel in een oog. Dan gaan de vormen snel over in elkaar, op het ritme van zijn handen, totdat hij enkele minuten later een Christusfiguur op de lichtplaat getoverd heeft. Betoverend en meeslepend. Vergankelijk ook. Een veeg en alles is weer weg.
“Ik heb altijd graag getekend, al van in mijn kinderjaren”, vertelt hij. “Voorheen tekende ik vooral strips en cartoons, met pen en papier. Ik begon met een schets, die ik vervolgens bewerkte, en dan weer bewerkte, en opnieuw en opnieuw. Ik kon soms uren met een klein prentje bezig zijn. Traag werk met andere woorden. Zandkunst daarentegen vraagt snelheid. Het vereist variatie, want je tekent voor een publiek.”
Mijn geloof is de grote inspiratiebron voor mijn verhalen”, getuigt Boie. “Met een eigen twist erbij, zeker muzikaal. Ik geef bijvoorbeeld een reeks paasvoorstellingen. In het optreden vertel ik het paasverhaal, maar met stevige rock als begeleiding, dat is echt iets van mij, dat is de muziek waar ik echt van houd. Ik vind het fijn om iets van mezelf mee te geven. Bovendien is het paasverhaal speciaal voor mij. Ik heb even geleden een dergelijke voorstelling gegeven samen met een vrouw van wie het kind in een moeilijke situatie verkeerde. Dat maakte in het verhaal de pijn van Maria en haar verdriet voor ons beiden erg tastbaar, heel persoonlijk.”
Lees het volledige interview deze week in Tertio.
Proefnummer en abonnement: www.tertio.be
