Onderstaande mijmering van James Martin sj, een Amerikaanse medebroeder, vond ik de moeite waard om te vertalen: 'God ervaren als je kwetsbaar bent'.
Ziehier een uitspraak die vaak verkeerd wordt geïnterpreteerd: Veel mensen voelen zich aangetrokken tot God als ze lijden.
Bij ziekte, ruzie in thuis, jobverlies, overlijden van een dierbaar iemand … zeggen mensen nogal eens dat ze zich op een nieuwe manier tot God richten.
Atheïsten, agnosten en mensen met een sceptische geest wijten dit graag aan wanhoop.
De persoon in kwestie, zo zeggen ze, kan zich tot niemand of niets anders meer richten, en daarom richt die zich maar tot God. Aldus beschouwd is God louter een kruk voor de zwakkeling, een vluchtheuvel voor de bijgelovige of een haalbare kaart voor de onnozele.
Maar in het algemeen richten wij ons, als we lijden, niet tot God omdat we plotsklaps irrationeel geworden zijn.
Het is eerder God die ons nu kan bereiken omdat onze verdedigingsmechanismen minder goed werken.
De barrières die we hebben opgeworpen om God op afstand te houden – het kan hier zowel gaan om trots als om tekort aan belangstelling – worden opzijgeduwd. Het is geen kwestie van minder rationeel te zijn. We staan gewoon meer open.
