Uit de encycliek Laudato Si'
Intussen blijven de economische machten het huidige wereldwijde systeem rechtvaardigen waarbij speculatie en jacht op financieel rendement overheersen en men geen rekening houdt met de context, met de effecten op de menselijke waardigheid of het milieu. Dit toont aan hoe de aantasting van het milieu en de menselijke en ethische achteruitgang hand in hand gaan.
Velen zullen zeggen dat ze niet beseffen met immorele activiteiten bezig te zijn want de constante afleidingen ontnemen ons de moed om de realiteit te zien van een wereld die beperkt en eindig is.
Vandaag is het dus zo dat 'al wat broos is, zoals het milieu, weerloos is tegenover de belangen van de vergoddelijkte markt die de absolute regel is geworden'. Laudato Si' 56
Exodus 20
Toen sprak God deze woorden:
‘Ik ben de HEER, uw God, die u uit Egypte, uit de slavernij, heeft bevrijd. Vereer naast mij geen andere goden.
Ooit waren er de tien geboden.
Samengeperst in een belachelijk rijmpje
stonden ze daar,
als verroeste wegwijzers
in het landschap van ons leven.
De wegen die ze wezen
waren vaak al jaren in onbruik.
Of het waren voetwegeltjes geworden,
overgroeid en nauwelijks herkenbaar.
En nutteloos.
Intussen stond er immers
Een nieuwe, fiere paal,
goedverlicht en dwingend
te wijzen naar de brede drievaksbaan
van onze tijd.
De drie geboden
van de neoliberale god
van de global village:
Gij zult presteren
Gij zult concurreren
Gij zult consumeren
En gehoorzaam dat we zijn.
En gehoorzaam dat we zijn.
Waar is dat verdomde voetwegeltje gebleven
waar die ene pijl naar wees,
“geen andere goden zijn er,
dan Ik alleen” ?
Deze tekst verscheen eerder in het tekstenboekje van Spoor Zes (Chirojeugd Vlaanderen).
