HOMILIE ALLERHEILIGEN – ALLERZIELEN 2025
Bij overlijdensberichten zit soms een kaartje met de bekende uitdrukking: ‘Gelieve de familie te volgen.’ U kent die wel. Al vraag ik me dan telkens weer af waar de familie dan wel naar toe trekt: naar de notaris of naar huis, naar een feestzaal of naar iemand die oude inboedels opkoopt, weet ik veel?
Deze dagen van Allerheiligen en Allerzielen, broeders en zusters, nodigen ons inderdaad uit om ‘de familie te volgen’. Niet onze familie der doden maar de familie van de levenden: zij die ons in geloof voorgaan en voorgegaan zijn en die onze verwanten, onze broers en zusters zijn geworden in en omwille van Gods liefde die ons leven heiligt en zalig maakt.
In deze stormachtige en kleurrijke herfstdagen met hun zichtbaar langer wordende avonden en de opkomende mist, word ook ik – op de grens tussen de grote weelderige zomer en de kale, kille winter – hartelijk uitgenodigd om de familie te volgen: de stoet der mensen die zich doorheen de voorbije eeuwen en tijden hebben verwarmd aan Jezus’ boodschap van zalige hoop en liefde, van heilige barmhartigheid en eeuwig leven. Ik word vriendelijk uitgenodigd om de stoet der mensen te vervoegen die op weg is naar het hemels paradijs, naar leven-gevende verbondenheid met een God die zich in Jezus niet als een God van doden, maar als een Vader van levenden heeft ontvouwd en geopenbaard.
Deze dagen zouden we het kerkhof moeten betreden op eigen risico. We hebben vandaag immers niets op het kerkhof te zoeken dat doods en verlaten is. Deze dagen zijn dagen van geloof in het eeuwig Leven! Deze twee dagen – Allerheiligen en Allerzielen – worden dagen met wat weemoed in het hart en te midden van een natuur die palliatieve zorgen geniet en heel zachtjes afsterft, worden bovenal een waar paasfeest, een lentefeest begin november. Waar de natuur sterft, laat de liturgie, laat de Kerk, laat God mij vandaag al verrijzen. Nodigt Hij mij uit om verder te kijken dan mijn vergankelijk bestaan hier op aarde. God nodigt mij uit om van een zielige een zalige mens te worden, van een dode ‘godverlaten’ mens die moederziel, doelloos zijn dagen slijt, tot een mens die al zijn genegenheid en geborgenheid vindt in Eeuwige Liefde!
Goede vrienden, de Bergrede die we zojuist hebben beluisterd, wordt mij op een schoteltje aangeboden als een gebruiksaanwijzing op weg naar een heilig leven. Ik mag mee opstappen in die lange rij van mensen die oprecht in God hebben geloofd en van Hem hebben gehouden en nu al in dit leven verder kijken naar hemelse vrede.
Ik ga deze dagen de bloemetjes buitenzetten: ik ga mijn geliefden de krans van de eeuwige Liefde geven! Ik ga de bloemetjes buitenzetten omdat Allerheiligen en Allerzielen als een lentefeest in november mij verstand van leven, ja van eeuwig leven bieden, te midden van die grote familie van heiligen, wier voorbeeld van zalig geloof en hemelse naastenliefde ik graag volgen wil!
Gino, november 2025
