LEER MIJ HOE IK BIDDEN MOET!
Mensen zitten boordevol wensen, voortdurend, op elk moment van de dag, op elk moment van het leven. Jong of oud, ziek en gezond: alle mensen dragen in zich een stapel wensen. En zelfs wanneer mensen met de dood voor ogen leven, dragen ze in hun hart nog steeds die wensen, vaak onuitgesproken, dikwijls op papier gezet. We hebben een aangeboren eerbied voor de laatste wens van een dierbare overledene. Die wens uitvoeren lijkt ons vaak het enige wat we voor hen nog kunnen doen. En dat willen we dan ook doen, want we willen die geliefde overledene niet teleurstellen.
Ook Jezus was een man van wensen: zijn hele leven, zijn optreden tussen de mensen van Galilea en Jeruzalem was één grote wens. De wens dat mensen hun hart wagenwijd zouden openstellen voor de liefde van God, hun hemelse Vader. Dat was Jezus' eerste en laatste wens: dat mensen enig vermoeden zouden hebben van de innige liefde die God voor hen koestert, dat mensen elkaar door het leven zouden dragen en verder dragen. Dat mensen elkaar liefhebben zoals God hen liefheeft!
Maar Jezus' diepste wens wordt niet overal op jubel en gejuich onthaald. Zijn blijde boodschap maakt mensen bang, bang dat ze van hun voorrechten en pretenties afstand zouden moeten doen. Bang dat ze hun levenswijze in vraag moeten stellen en herzien. Toch blijft Jezus trouw aan zijn diepste wens, ook wanneer dood en vernedering pijnlijk naderbij komen. De evangelist Johannes vertelt hoe Jezus gevangen wordt genomen, nadat Hij het Paasmaal met zijn leerlingen had gevierd. In de hof van Olijven, in dat laatste moment van gebed, doordrongen van pijn en onmacht, vormt Jezus' gebed - waaruit we zojuist een fragment hebben beluisterd - als het ware zijn laatste wens. Het is Jezus' laatste wens dat zijn leerlingen met God en met elkaar verbonden blijven in oprecht geloof en volgehouden liefde. Alleen op die wijze zal het kwaad op hen geen invloed hebben en zullen ze dag na dag meer mens worden naar Gods beeld en gelijkenis. Het is Jezus' laatste wens en gebed dat we in de waarheid staan en in de waarheid blijven. In het uur van zijn dood bidt Jezus voor ieder van ons. Het is het laatste, maar dan ook het allerbelangrijkste wat Hij voor ons kan doen: onze naam noemen voor het aanschijn van de Allerhoogste!
Vrienden, in de dagen vóór Pinksteren is het zo nodig en zinvol dat ook wij voor elkaar en voor onszelf bidden om de gaven van de heilige Geest! Ik bid vandaag nog het liefst met de woorden van Guido Gezelle:
Gij badt op enen berg alleen,
en…Jesu, ik en vind er geen
waar ‘k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wilt mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;
en arm als ik is er geen,
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
O leer mij, arme dwaas, hoe dat ik bidden moet!
Gino
