Rond radicalisering en deradicalisering is de laatste jaren al veel inkt gevloeid. Er gaat immers bijna geen week voorbij of er is ergens in de wereld een bloedige aanslag gepleegd. Stijn Sieckelinck (VU Amsterdam) gaat in zijn onlangs verschenen boek Reradicalisering. Ronselen voor een betere wereld op zoek naar strategieën tegen extremisme. “We moeten jongeren serieus nemen en hun de kans geven hun stem te laten horen.”
Stijn Sieckelinck is onderzoeker aan het Institute for Societal Resilience van de VU Amsterdam en aan de McGill University in Montreal. Hij staat aan de basis van de training Omgaan met (extreme) idealen en adviseert binnen- en buitenlandse overheden over dat thema. “Radicaliteit en activisme zijn op zich helemaal geen problematische fenomenen”, stelt hij. “Bovendien is het ook niet iets waar maar één bepaalde groep in de samenleving het patent op heeft. Zo heb je het moslimextremisme, waarop ik in mijn onderzoek en boek vooral inga omdat het zo actueel is, maar we krijgen evengoed nog te maken met rechts of links extremisme.”
“Heel wat jongeren houden er in hun adolescentie, in de groei naar volwassenheid, radicale ideeën op na”, vervolgt Siebelinck. “Maar dat activisme hoeft helemaal niet uit te monden in geweld. We moeten die jongeren begeleiden in hun zoektocht naar volwassenheid en proberen hun radicale gevoelens te kanaliseren naar een vreedzame strijd. Volgens ons onderzoek is de hamvraag dan ook niet hoe je een persoon met enigszins radicale opvattingen op andere gedachten kan brengen, maar wel wat we kunnen veranderen in zijn omgeving, zodat hij niet verglijdt in geweld. In mijn boek noem ik dat ‘reradicaliseren’. Als je een goed antwoord wil geven op radicalisering, kun je leren van succesvolle extremisten, die bepaalde kwetsbaarheden en talenten van jongeren weten uit te buiten om hen naar hun extreme project toe te trekken.”
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be
