In mensenrechtenkwesties blaast de kerk nu eens warm dan weer koud. In weerwil van de Blijde Boodschap struikelt ze vaker dan haar lief is over enkele concrete toepassingen. Kerkjurist Rik Torfs (KU Leuven) werpt een geschakeerd licht op de houding van het instituut.
“De Kerk heeft niet zo’n slecht palmares, bepaalde mensenrechten werden zelfs door haar bevochten”, analyseert Torfs. “Maar waar ze uit de bocht ging, speelden enkele mechanismen een grote rol. Het instituut worstelt binnen zijn eigen structuren met een aantal retrograde ideeën. Eén daarvan is dat de machthebber (de paus) niet beoordeeld kan worden. Ook een grondigere controle van het beleid, zoals bij benoemingen of sluitingen van kerken, ontbreekt. Daarnaast worden allerlei moeilijke kwesties vaak krampachtig theologisch gefundeerd terwijl de historische bepaaldheid evident is.”
“Paus Franciscus gaat veel minder uit van dogma’s dan zijn voorgangers. Hij hanteert een narratieve benadering, in navolging van Jezus. De kracht van het evangelie zit net in het narratieve: dat je telkens moet nadenken en zo tot verrassende conclusies komt. Het opent de deur voor subtiele oplossingen. Ik waardeer enorm dat de paus de autoritaire toon achterwege laat. Hij is vandaag een van de weinigen met een dialectisch discours. Hij spreekt zich helder uit over de migratie- en vluchtelingenkwestie, maar schrijft wie er een andere mening op na houdt niet af. Die niet-polemische houding tegenover mensenrechten vind ik een verademing in deze polariserende tijden.”
Lees het volledige interview met Rik Torfs in Tertio van deze week.
Proefnummer of abonnement: www.tertio.be
