Een leven Samen

Je relatie opfrissen

Weekends voor holebikoppels

‘Een leven samen’ organiseert weekends voor mannen- en vrouwenkoppels die even willen stilstaan bij hun relatie. Tijdens zo’n weekend vinden de deelnemers rust en tijd om echt aandacht voor elkaar te hebben. Om samen te praten en naar elkaar te luisteren, maar net iets anders dan in het dagdagelijkse leven. Maja en Marijs volgden een weekend en kwamen enthousiast terug. ZiZo wil weten hoe het werkt.

Dennis De Roover

‘Een leven samen’ is een grensoverschrijdend initiatief en staat open voor Nederlanders en Belgen. De oorsprong ligt in Encounter, een organisatie die mensen instrumenten aanreikt om te bouwen aan hun ontwikkeling als persoon en hun relatie met anderen. De organisatie gelooft in de kracht van open en eerlijke communicatie. Zowel in Nederland als in Vlaanderen bestaat Encounter zo’n 40 jaar. Met ‘Een leven samen’ ontstond binnen Encounter Vlaanderen en Nederland een groepering die zich specifiek tot holebi’s richt.

Vrienden

Maja en Marijs leerden Encounter meer dan 25 jaar geleden kennen. Ze hoorden toen al van twee bevriende echtparen over de weekends van deze organisatie.

“We zagen wat het met hen en hun relatie deed”, herinnert Maja zich. “Wij wilden ook zo’n weekend volgen, maar dat kon toen niet. De weekends stonden niet open voor mannen- en vrouwenparen. Dat vonden we jammer, maar we leefden toen in een maatschappij waarin holebirechten nog niet vanzelfsprekend waren.”
“Tot onze verrassing kregen we een vijftal jaar geleden de vraag of we nog interesse hadden voor een weekend”, vervolgt Marijs. “Zo maakten we kennis met ‘Een leven samen’.”
Toch twijfelden Maja en Marijs sterk voor ze op het aanbod ingingen. Ze waren op dat moment immers al drieëndertig jaar samen. Ze hadden intussen al heel wat watertjes doorzwommen en zo hun eigen weg gevonden. De maatschappij was geëvolueerd. Er waren geen problemen in hun relatie. “Wat zouden ze ons bij ‘Een leven samen’ nog kunnen bijbrengen?", vroeg het koppel zich af.
Ze waren echter blij dat de weekends opengesteld waren voor holebikoppels. En ook best nieuwsgierig.

Klein hartje

“Met een klein hartje vertrokken we naar Helvoirt in Nederland”, vertelt Marijs. “We waren benieuwd wie er nog naar zo’n weekend zou komen. We waren ervan overtuigd dat we de oudste deelnemers zouden zijn én waarschijnlijk de enige Belgen.”

Maja en Marijs wisten dat er nog andere holebikoppels zouden deelnemen aan het weekend. Enerzijds vormde dat voor hen wel een aantrekkingspool, anderzijds schrikte het groepsgebeuren hen een beetje af. Ze keken wel uit naar het weekend, maar wilden daarom nog niet hun ziel blootleggen in een groep.
“We troostten onszelf met de gedachte dat, als het weekend niet zou meevallen, we gewoon zouden vertrekken en er een weekendje Amsterdam van zouden maken”, lacht Marijs. “We waren dan toch al in Nederland.”
Dat bleek echter niet nodig. Marijs en Maja troffen op het weekend homo- en lesbiennekoppels van alle leeftijden aan, Belgen én Nederlanders. Sommigen waren, net als zijzelf, al een hele tijd samen; anderen hadden een eerder prille relatie. Marijs en Maja hoefden hun ziel helemaal niet bloot te leggen. En vooral: ze kwamen enthousiast terug.

Vertrouwen

Het weekend is ervaringsgericht. “We gingen samen aan de slag met thema’s die we niet elke dag bespreken”, herinnert Maja zich. “We praatten onder meer over luisteren, gevoelens, zelfontplooiing, vrijheid versus verantwoordelijkheid, het begin van onze relatie en hoe we nu met elkaar omgaan, intimiteit, verwondering, …”
Maja en Marijs beamen dat deze thema's niet voor de hand liggen. Het team van begeleiders zette de weekendgasten echter op weg met verhalen uit hun eigen leven.

“Wat we daar hoorden, was vaak heel herkenbaar”, vertelt Maja. “Dat stimuleerde ons om ook aan elkaar toe te vertrouwen hoe we ons voelden. We vertelden elkaar wat we fijn of net moeilijk vonden in onze relatie. En wat onze individuele verwachtingen van elkaar waren. Het deed deugd om tijd te maken voor een echt en lang gesprek met elkaar.”

Communicatie

Hoewel een aantal koppels het weekend samen volgen, ligt de nadruk toch op communicatie binnen elk koppel. De koppels krijgen over een bepaald thema een vraag. Daarover schrijven ze eerst elk hun eigen ervaring en gevoelens op, elk in een aparte ruimte. Daarna komt het stel samen om die ervaringen uit te wisselen, zonder dat anderen meeluisteren. Nadien is er ook geen druk om iets over dat gesprek in groep te vertellen.

“Je komt op die manier meteen tot diepere gesprekken”, verzekert Marijs. “Door in alle rust je eigen ervaringen op te schrijven, behoud je de focus. Je gaat het onderwerp niet meteen bijsturen door mogelijke reacties. Het zorgt ervoor dat het gesprek met je partner meteen naar de kern gaat, zonder af te dwalen.”

Binnenkant

“Het waren intense dagen”, omschrijft Maja het weekend. “Na drieëndertig jaar als koppel, ontdekten we natuurlijk geen spectaculaire nieuwigheden bij elkaar. Maar we leerden beter communiceren over onze gevoelens en intenser luisteren naar elkaar. Het vuurtje tussen ons werd weer eens extra aangewakkerd.”

“We hebben ook genoten van de hartelijke en respectvolle sfeer in de groep”, vult Marijs aan. “We denken nog regelmatig terug aan de getuigenissen van het team. Ook al werden die voor een deel vanuit een heterosituatie gebracht, toch waren ze heel herkenbaar voor ons. We zijn het team nog altijd dankbaar voor hun inspirerende getuigenissen. In elke relatie zit lief én leed.”

“En natuurlijk gaat het er niet bloedserieus aan toe”, lacht Maja. “Tijdens de sessies en ook tussendoor hebben we veel gelachen.”

En na het weekend

Maja en Marijs kwamen begeesterd terug van Nederland. Ze waren van plan om verder te gaan op het elan van het weekend, gemotiveerd als ze waren door de ervaringen in Helvoirt.

Al snel stonden ze terug met de voetjes op de grond. De realiteit van elke dag is immers nog wat anders dan de beslotenheid van zo’n weekend. Het blijft een constant aandachtspunt om hun relatie voldoende voeding te geven. Door het weekend weten ze dat het belangrijk is om nieuwsgierig te blijven naar elkaars gevoelens. Maja en Marijs hebben geleerd dat er manieren zijn om elkaar weer te vinden wanneer ze elkaar opnieuw even kwijt zijn in de waan van elke dag.
“We beseffen dat we handvaten gekregen hebben”, erkent Marijs. “We kunnen ervoor kiezen om ze te gebruiken.”

“Ook al is het weekend niet bedoeld als groepsgebeuren, toch ontstond er een warme en deugddoende groepsdynamiek”, zegt Maja. “We hebben aan het weekend dan ook fijne contacten overgehouden.”
Het weekend kreeg nog een staartje. Maja en Marijs kregen van ‘Een leven samen’ de vraag om mee te werken aan de organisatie van de weekends voor holebi’s. Daardoor hebben ze intussen nog twee weekends gedaan, maar dan als lid van het begeleidend team.

“We doen dat met veel plezier”, vertelt Marijs. “De begeleiders van de weekends zijn geen therapeuten, maar mensen zoals jij en ik. Wij vinden het fijn om datgene wat we zelf tijdens ons eerste weekend mochten ervaren, ook door te geven aan anderen. Wij vertellen op onze beurt over hoe wij koppel zijn en hopen hiermee ook anderen te inspireren.”

Meer informatie over ‘Een leven samen’ en het eerstvolgende weekend van 10 tot en met 12 maart 2017 vind je op www.eenlevensamen.be.