Je laten dopen om te kunnen trouwen (deel 2)

In het parochieblad van 19 augustus schreef Christ Smeets een artikel over het catechumenaat. Dat is de weg die een volwassene dient af te leggen voor hij/zij kan gedoopt worden. De reden was dat een van onze mensen, Liesa, zich als volwassene voorbereidt om volgend jaar in de Paaswake de initiatiesacramenten te ontvangen.

Vandaag laten we Liesa zelf voor de tweede maal aan het woord.

Hallo iedereen,

Vandaag keren we even terug naar het verleden.

Ik kom uit een zeer liefhebbend gezin. Mijn ouders hebben bewust de keuze gelaten aan mijn broer en mij, door ons niet te laten dopen. We hebben zelf onze weg gezocht. Mijn weg is net iets anders dan de weg van mijn broer. Mijn broer heeft nog steeds een gezonde interesse in verschillende religies maar deze interesse stopte bij het stellen van zeer kritische vragen. Ik daarentegen heb in mijn tienerjaren verschillende tekens mogen meemaken waardoor ik als 16 jarige besloten had om mij te laten dopen.

Ik herinner het mij nog goed, ’s avonds aan de eettafel in de living. Ik verkondigde dat ik geloofde en me wou laten dopen. Mijn vader en moeder keken me raar aan. Mijn vader vroeg daarna: “Waarom heb je het gevoel dat je je moet binden met de Kerk, want dat is toch wat je gaat doen?” Ik vertelde dat het voor mij veel verder ging dan me binden met de Kerk. Bij mij is het een gevoel. Het gevoel dat God, de Vader, een belangrijke rol moet spelen in mijn leven. Ik voelde geborgenheid ondanks dat ik niets van het christelijke geloof afwist. Van dat moment is mijn zoektocht echt begonnen.

Het klinkt allemaal banaal. Zo heb ik het Onze Vader geleerd via een vriendin die wekelijks de zondagmis bijwoonde. Ik ben zelf beginnen bidden (ik dacht toch dat ik dat deed) en had het gevoel dat er echt geluisterd werd. Dat mijn gebeden verhoord werden. Niet zo zeer gebeden die werden ‘uitgevoerd’ maar achteraf, na het bidden, kreeg ik steeds een soort warme gloed, een goed gevoel waardoor ik wist dat er geluisterd werd.

Ik wil voor de kerk trouwen omdat ik onze liefde wil laten bezegelen door God en niet omdat dit ‘mooi staat’ of omdat het moet. God die ook mij in mijn tienerjaren en nu nog steeds, geleid heeft en me uiteindelijk gemaakt heeft tot wie ik ben.

Liesa