Door de krachten te bundelen willen we in deze tijden van ontkerkelijking en godsverduistering, als kerk een “sacrament” blijven voor de wereld. Een “teken” dat ruimte schept voor Gods aanwezigheid onder de mensen en het komen van Zijn Rijk.
De zondagskerk of centrumkerk in Paal wil een levend centrum blijven van geloof, een burcht en toren, die getuigenis aflegt in onze samenleving. De geloofsgemeenschappen van Beverlo en Tervant zullen dit vanuit hun eigenheid ook zo lang mogelijk blijven doen.
Onze pastorale eenheid kreeg de naam ‘Sint Barbara Beringen’.
Vooreerst omdat het een vrouw is en vrouwen leven doorgeven en ook vaak de dragende ‘moeders van geloof en dienstbaarheid’zijn in onze kerk. Zij was ook een jong iemand. Jongeren en ‘jong en fris’blijven, krijgen een accent.
Een ‘heilige’, omdat wij allen tot heiligheid geroepen zijn. Niet hoog boven de mensen, niet in een speciale kalender of als plaasteren beeld, maar als het concreet worden van Jezus verhaal in onze mensengeschiedenis.
Johannes Berchmans uit Diest: “Heiligheid bestaat niet in het verrichten van buitengewone dingen maar in het buitengewoon verrichten van gewone dingen.”
Wees blij en juich dat het onze roeping als christen is om “heilig” te worden.
De H. Barbara was bij uitstek een ‘getuige’. Zij is zelf gestorven omwille van haar vasthoudend en rotsvast geloof. Een martelaar. Het klinkt wat luguber, radicaal en als iets van lang geleden, maar leven we ook nu niet in een tijd dat we als christenen, als we “écht” ervan getuigen, ook veel onbegrip, weerstand en tegenkanting ondervinden?
Zeker in onze cultuur en maatschappij die zeer ontkerkelijkt en geseculariseerd is.
Maar ook wereldwijd worden er nog altijd christenen vervolgd omwille van hun geloof. Barbara woonde als christen in Turkije. Nu leven er veel Turken hier bij ons.
Ze kan een figuur worden van multiculturaliteit en verdraagzaamheid.
Barbara sloot zich niet op in het donker van haar gevangeniscel. Zij brak uit, op de manier dat ze kon.
Door openingen te maken in haar situatie, licht te brengen in haar eenzaamheid, vensters op de wereld. Naar binnen brachten ze het licht, naar buiten werden de drie vensters in haar toren een getuigenis van haar geloof in de drie-ene God, de Vader, de Zoon en H. Geest.
Zo zijn we gedoopt, zo maken we een kruisteken, zo leven we in relatie met een God die ons kent en bemint, die zich heeft laten kennen en die we mogen loven, danken en beminnen.
Barbara is een ‘noodhelper’. Te midden van onweer en rampen, vuur en oorlog, dood en gevaar kunnen we haar aanroepen. En hoe vaak gaat het wel eens verkeerd in ons leven en onze wereld …?
Wij kiezen ook voor haar omdat ze de patrones is van de artillerie en wapensmeden, toepasselijk voor Beverlo. Het “kamp van Beverlo” is in heel ons land bekend.
Ze is ook de patrones van gevaarlijke beroepen. Hier bij ons, in de vroegere mijnstreek, wordt ze in het bijzonder vereerd, gevierd en aanroepen door de oud-mijnwerkers en hun familie.
Haar feest op 4 december is een begrip en een feestdag in onze gemeente.
Het mijnverleden heeft een stempel gedrukt op onze mensen, het zit in ons DNA.
‘Beringen’staat ook in onze naam. We zijn een deel van onze gemeente, onze stad.
Onze boodschap, onze kerken en geloofsgemeenschappen willen blijven getuigen in onze gemeente Beringen dat Christus leeft.
(Tekst Geert Croes)
