Een ‘kostgrondje’ midden het oerwoud. Zo noemen de inlanders in Suriname een stuk grond dat als landbouwgrond bestemd wordt. Het is een ravage. Grote bomen zijn afgezaagd. Wat kan geruimd worden wordt verbrand tot as die mee vruchtbaarheid zal geven aan de grond. Hier zullen dorpelingen twee jaar lang groenten kweken. Niet om op de markt te brengen. Ze zullen familie en dorpelingen voeden. Overschotten worden gedeeld. En zelfs de dieren van het oerwoud delen in de vruchten. Zij wagen zich regelmatig aan de veldvruchten. Hier geen gevaarlijke pesticides voor mens en dier. Tussen de stronken die resten groeien maniok, komkommers, suikerriet, pindanoten, spinazie … “Niet voor schuren die niet duren, gaaft Gij vruchtbaarheid, maar opdat op aarde in uw goede gaarde niemand honger lijdt.” Zo zingt een oud kerklied.
Na die twee jaar zullen zij de grond terugschenken aan het oerwoud, laten zij de natuur weer haar gang gaan. Want deze vruchtbare aarde moet verder gedeeld worden.
Aswoensdag
En daar staan wij bij de aanvang van de vasten. We verbranden droge takken tot as en we tekenen ons ermee. Op zoek naar nieuwe vruchtbaarheid in ons leven. In de hoop dat we oude, slechte gewoonten kunnen weg schroeien. Mogen tussen de ravage die een ongebreidelde winsteconomie maakt of ons egoïsme dat soms geen maat kent, nieuwe kansen tot een vruchtbaar mensenbestaan groeien? Tot verbondenheid met deze Schepping en Zijn schepper, tot echte gemeenschap met onze medemens, tot het opnieuw ontdekken van onze diepste menselijkheid. Daartoe nodigt de vastentijd ons straks weer uit. Daartoe vieren wij Aswoensdag op woensdag 6 maart om 19.30 u in de kerk van Relst.
Guatemala
Mogen de vruchten van deze aarde iedereen voeden zonder dat iemand tekort heeft, zonder dat boeren geen grond hebben om medebewoners te voeden? Ook Broederlijk Delen zal hieraan aandacht schenken. Broederlijk Delen trekt met ons naar Guatemala. Een vruchtbaar land waar grond echter heel ongelijk verdeeld is: 87% van de bevolking bezit slechts 17% van de grond. Voor Guatemalteekse boeren is grond van levensbelang: zonder grond hebben zij geen eten of inkomsten. César en Leonarda laten ons doorheen deze campagne kennismaken met hun strijd voor een rechtvaardige verdeling van de grond. Opdat een nieuwe toekomst mogelijk wordt. En wij steunen hen daar graag bij. Wij versterken met onze megafoon hun schreeuw om gerechtigheid.
De kalender in de hand
Veertig dagen zijn ons weer gegeven. Veertig dagen om grond onder de voeten te vinden, een plek om te kunnen leven, een plaats waar we God kunnen ontmoeten. Laat ons weer leren anders om te gaan met deze aarde, dichtbij en veraf, wat we kunnen leren van mensen, dichtbij en veraf. Veertig dagen om God te vinden dankzij de traditionele godsdienstigheid in Guatemala. Laat je leiden door de vastenkalender. De komende dagen kan je hem vinden in onze parochiekerken. Vraag ernaar. (Patrick Maervoet)
EEN TIJD VAN VEERTIG
Goed 3.000 jaar geleden. Israël legt het slavenjuk af en waagt zich door de woestijn. Een tocht van ontbering en loutering, van dolen en aan de hand van de Hoge gaan, van morren, van melk en honing in het verschiet. Veertig jaren. De tijd om te leren en aan den lijve te ervaren, wat het kost die éne Heer te dienen en zijn volk te worden.
2.000 jaar geleden. Die Man uit hun geslacht, gejaagd door de Geest. Van beschuttende beslotenheid naar barre woestijn. Veertig dagen. De tijd om door lijden en verleiding zijn lot te leren en de volle Zoon van zijn Vader te worden.
2019. De volgelingen naar zijn voorbeeld. Loskomen van wat hindert, afgooien wat verzwaart. Want steil en stenig is de weg. Ook veertig dagen. Om weer meer lijn in ons leven te leggen, om ook voller Vaders zoon en dochter te worden, zijn éne volk.
Vasten is vrijmoedig kijken. Naar binnen, naar eigen denken en doen. Naar boven, waar we Hem vermoeden. Naar beneden, van het rijke noorden naar de ellende van het zuiden. En zien wat we kunnen doen. Binnen, boven, beneden.
