Wanneer “kind” in één zin samenklinkt met “ernstig ziek” en “ziekenhuisverblijf”, komt in het leven van dat kind en zijn gezin heel wat op losse schroeven te staan. Bijna onvermijdelijk komt de waaromvraag naar boven, want dat een kind zwaar ziek kan zijn en zelfs kan sterven, ervaren velen als onnatuurlijk en onrechtvaardig. Ook voor zorgverleners in de kinderkliniek klinken de zingevingsvragen met meer nadruk dan op een volwassenenafdeling. Met een getuigenis uit de Verenigde Staten, Hongarije en eigen land geeft Tertio nr. 1.003 van 2/5/’19 een beeld van de kinderkliniek, telkens door de ogen van een pastor, expert in het domein van zingeving.
Daniel Grossoehme is episcopaals priester en reeds 26 jaar werkzaam als pastor op de dienst pediatrie en neonatologie in het Cincinnati Children’s Hospital Medical Center in de VS. In zijn praktijk wordt hij voortdurend geconfronteerd met zinvragen van kinderen, jongeren en hun familie. “Voor zover ik me herinner, is er in de parochie waar ik assisteer, slechts één keer een dame op me toegestapt met een expliciete vraag over God. Maar aan het ziekbed, wanneer mensen in nood zijn, komen die vragen vanzelf.” Wel is naar zijn gevoel het lijden van mensen deels te wijten aan het feit dat ze de foute vragen stellen. “Sommigen zijn ervan overtuigd dat je op geen enkele manier God of je geloof in vraag mag stellen, anderen komen tot de vaststelling dat hun diepste overtuigingen geen antwoord geven op de crisis die zich in hun leven aandient, maar zijn niet in staat een nieuwe weg in te slaan. Nochtans zijn mensen ook spiritueel toch verondersteld te groeien?”
De pastorale zorg in het ziekenhuis staat in Hongarije nog in de kinderschoenen. Edina Farkas, dominee in de Gereformeerde kerk en pastor in het Velkey László Center for Child Health in de noordoostelijke stad Miskolc, is een van de kartrekkers. Al doende vond ze wegen om haar plaats te veroveren in het zorgteam. “Aan het einde van het leven is het verlichten van de zielenpijn van even groot belang als het verlichten van de fysieke pijn.” Dat Hongaren rouw doorgaans als een zeer intieme aangelegenheid beschouwen en buitengemeen moeilijk als het de dood van een kind betreft, zorgt daarbij voor extra uitdaging.
Van de elf pastores in UZ Leuven werken er drie in het kinderziekenhuis. “Alles is er veel intenser dan op de andere afdelingen”, ondervindt Anne Donné, “daarom doe ik het ook zo graag.” Donné hoort regelmatig van ouders dat ze dankbaar zijn voor de mogelijkheid tot een gesprek met een pastor. “We helpen hen taal te vinden voor wat ze voelen en beleven. Mensen kunnen het moeilijk hebben met de situatie, een diagnose kan zwaar vallen of het lange wachten is lastig om dragen. Ze ervaren onmacht of twijfelen aan zichzelf als ouder of partner. Maar er zijn ook de sprankels die hen kracht geven. En als bijvoorbeeld eindelijk een duidelijke diagnose gesteld kon worden, kunnen ook dankbaarheid en vertrouwen komen bovendrijven. In al die gevallen zijn wij voor hen steeds een klankbord.”
Lees hier het volledige interview met pastor Anne Donné: http://bit.ly/2J4FaO6
Abonneer of vraag een proefnummer via www.tertio.be
