Met die woorden werden we een paar maanden geleden uitgenodigd op het tweejaarlijkse medewerkersfeest. En of we de verbondenheid gevoeld hebben! Met 85 waren we. Allemaal mensen die zich helemaal vrijwillig inzetten voor kleine of grotere taken in de parochie en hun partners. Dit jaar kreeg dit feest een extra dimensie omdat het ook een bedanking was aan Tony en Ludwien. Ludwien was (en is nog altijd) gedurende meer dan 20 jaar onze pastor en – zoals ze zelf zei – is dat alleen mogelijk dank zij de steun van haar echtgenoot Tony.
Een warme, sfeervolle viering in een mooi versierde kerk vormde de start van de festiviteiten. De gebedsleiders en PT-leden maakten er een fijn geheel van, met erg toepasselijke teksten en een heel mooie homilie. Het koor 't En Zal gaf het beste van zichzelf onder de enthousiaste leiding van Diane. En Ludwien ... die zat eerst wat onwennig naast Tony op een voor haar erg ongewone plaats, maar gaandeweg ontdooide ze en zag ze dat het goed was.
Na afloop werden we verwelkomd in D'Open Poort voor een verzorgde receptie. Vanuit de verschillende groepen waarmee Ludwien ooit had gewerkt en waarbij ze nog betrokken is, kwamen welgemeende woorden van dank, zowel voor haar als voor haar linker- én rechterhand Tony. De catechesegroep, de kerststalgroep, de kerkraad, de KLJ, de rouwgroep, de plaatselijke school, de grotere samenwerking tussen parochies, het kerkkoor ... Willy nam het zelfs op voor de stoelen in de kerk die elke keer door Tony weer netjes in een rechtlijnig gelid gezet worden, duidend op Tony's niet aflatende zorg voor orde en netheid in het kerkgebouw.
Toen werd het stilaan tijd om de hongerigen te spijzen. Om het feest écht compleet te maken, doken dochter Karlien en schoondochter Hilde ineens op met alle kleinkinderen van het gevierde koppel. De verrassing kon niet groter zijn. Want zowel kinderen en kleinkinderen als wijzelf waren erin geslaagd om dit stukje geheim te houden voor hen. En ja, dat maakte het feest voor Ludwien en Tony nog completer. Het was overigens een bijzonder verzorgd en smakelijk buffet: keuze te over uit warm en koud, allemaal even lekker.
Tussen hoofdgerecht en dessert werden we getrakteerd op een uniek muzikaal intermezzo. Animatieorkest 'De Sloebers' – met 'meester Johan' aan het roer – verraste ons met heerlijke evergreens. Er zaten heel wat komische noten in en ook verschillende muzikale hoogstandjes. Geen wonder dat de Sloebers de zaal helemaal inpakten.
Bij een kopje koffie of thee en een lekker dessert nam Ludwien ons daarna mee naar haar toekomstige woonplek. We vernamen dat zij en Tony bij de ijsberen (*) gaan wonen (of toch daar ergens (:)) en konden met eigen ogen vaststellen dat Nevele (pardon, Deinze) heel wat moois te bieden heeft. Er is zelfs een waardig fietsalternatief voor de Netedijk!
En zo liep het medewerkersfeest op z'n einde en vertrokken stilaan veel gelukkige en dankbare mensen naar huis. Ook Ludwien en Tony, met bloemen en geschenken, maar bovenal met de warmte van zoveel verbondenheid in hun hart. Een verbondenheid die hopelijk niet eindigt als ze eenmaal in het (toch niet zó verre) Oost-Vlaanderen wonen.
Nogmaals dank voor alles, Ludwien en Tony! En ook een welgemeend 'dankjewel' aan alle medewerkers die zich vooraf – meestal achter de schermen – uit de naad werkten om er zo'n feestelijke dag van te maken. Missie geslaagd!
(verslagje door Hermine Dillen en Floortje Nijssen)
(*) Ludwien en Tony gaan wonen in Residentie IJsbeer in de IJsbeerlaan in Nevele. Zowel de residentie als de straat zijn zo genoemd naar een ijscrèmefabriek die er in vroegere tijden heeft gestaan.
En zo keek 'de jeugd' ernaar:
Het was een heel leuk feest. Toen we toekwamen, waren opa en oma verrast dat we er waren; het was dan ook een verrassingsfeest. Het was nog droog buiten, maar wel met grijze wolken. We gingen zitten en werden als eerste opgeroepen om eten te nemen. Het eten was heerlijk, er was keuze tussen koud en warm buffet. Er was ook drank, en omdat we in de parochiezaal waren, was er veel keuze. Opa had een biertje, zoals gewoonlijk.
Toen iedereen eten had, verwachtten we niet veel meer. Maar opeens kwam er een band binnen. Allemaal in dezelfde kleren. Een saxofonist, drummer, althoornist en zanger/trompettist. Ze konden heel goed muziek spelen en ze waren heel grappig. Daarna gingen we buiten spelen, al regende het een beetje. Ja, het was een heel leuk feest!
(Jelle De Jaeger)
Ook ik wil danken ...
Tot op de dag zelf was het verloop van de festiviteiten zowel voor mij als voor Tony een goed bewaard geheim gebleven. Chapeau voor het plaatselijk kernteam, ons gezin en allen die meewerkten om de dag tot zo'n onvergetelijk gebeuren te maken! Tijdens de receptie greep ik de kans om toch ook een klein woordje te placeren! Ik richtte het toen tot alle aanwezigen maar eigenlijk is het ook bestemd voor allen die op één of andere manier de voorbije 20 jaar deel hebben uitgemaakt van de gemeenschap H. Familie. Hier volgt wat ik op de receptie heb gezegd:
Graag wil ik jullie allemaal van harte danken. Vooreerst omdat jullie hier zijn. 't Is hartverwarmend dat jullie er wilden bij zijn op dit feest. Maar vooral om jullie inzet. Bij sommigen is dat een inzet van tientallen jaren. Anderen werken iets recenter mee. Maar allemaal zetten jullie je in voor deze parochiegemeenschap. En dat is formidabel.
Een parochie, een gemeenschap run je niet op je eentje. Zelfs niet met enkel een kerkraad en een plaatselijk kernteam zoals het parochieteam tegenwoordig heet, hoe belangrijk het ook is goed omringd te zijn door gemotiveerde teams die mee de verantwoordelijkheid dragen. En daarvoor wil ik hen bij deze ook extra bedanken.
Maar een gemeenschap blijft maar bestaan dank zij de sterke schouders en het grote hart van heel veel mensen. Mensen als jullie. Daarom aan ieder van jullie: van ganser harte dankjewel! Dankjewel voor alles wat je doet voor de gemeenschap. Dankjewel ook voor de vriendschap en de steun die ik heb mogen ondervinden bij het werken als pastor hier op de H. Familie en waarin ik mij heel graag blijf koesteren tot we weg zijn en wie weet ook daarna. Want Nevele is nu ook niet op het einde van de wereld hé.
Ik hoop dat ieder van jullie nog vele jaren mee wil en vooral ook kàn zorg dragen voor deze gemeenschap. Aan de 'wil' zal het bij de meesten niet ontbreken. En voor die 'kan' wil ik graag de hoop uitdrukken dat we met z'n allen fit en gezond mogen blijven om ons inderdaad te kunnen blijven inzetten voor onze medemensen. Jullie hier in Lier. Wij straks in Nevele. Maar voorlopig nog allemaal hier ter plekke!
Ten slotte nog een warme dankjewel aan Tony. Je kan dit werk maar blijven met enthousiasme doen als er iemand naast je staat die je dag in dag uit mee draagt en soms ook je ver-draagt als je het lastig hebt met bepaalde situaties die zich voordoen of maagpijn krijgt van de stress ... Dankjewel Tony! Hopelijk krijgen we samen ook nog veel goede jaren.
Ludwien
