Als herboren

‘Ons Florence is sinds gisteren thuis. Het gaat heel goed, ze eet goed en is veel actiever! Dus, de mama en de papa zijn heel tevreden en wij ook natuurlijk; het lijkt wel alsof ze herboren is!
Oma Maria en Opa Luc’

Zomaar één van de vele berichtjes in mijn mailbox. Een warme glimp zonneschijn na een bange week voor deze familie. Florence was geboren met twee gaatjes tussen de kamers van haar hart. Veel te groot. Pril geboortegeluk dat één en al zorg werd. Na twee maanden een open-hartoperatie.

Ik ben geen dokter. Maar toch stel ik vaak zwarte gaatjes vast in het hart van mensen, bij alle leeftijden. Littekens van diepe verwondingen. Veel te groot. Toegebracht door anderen. Meedogenloos of domweg. Zichzelf aangedaan in eigen gelijk, wrok of blindheid.

Zo kijken wij in deze Goede Week weer naar die Jezus op die koude steen, op dat kruis. Wat had die Man een groot hart. Wat was die Man barmhartig. Toch verwondde een laatste speerstoot van een soldaat juist zijn zijde toen hij op het kruis hing. Levenloos. Of niet?!

En toen kwam er met Pasen een mailtje. ‘Zoek mijn Zoon niet verder. Hij is thuis. Voel je zijn warme hart niet kloppen? Het slaat voor jou. Open jouw hart. En ga herleven … helemaal herboren.’

Het is mogelijk. Het gebeurt. Ik blijf dus zingen: ‘Draag mij God in barmhartigheid. Til mij op uit al mijn kleinheid. Koester mij in barmhartigheid, Vader, Moeder, God met ons.’

deken Patrick Maervoet, Pasen 2016

Een zalig paasfeest aan allen!

pater Jan