Gedachten bij het feest van CHRISTUS KONING
Volgende zondag vieren we het feest van Christus Koning. Elk jaar op de laatste zondag van het kerkelijk jaar zien we hoe Jezus ter dood veroordeeld wordt en sterft aan het kruis. De beschuldiging luidt: ‘Koning van de Joden’.
Wat zou jij doen als je koning zou zijn?
Als je werkelijk de macht had, iets te kunnen veranderen in de wereld, wat zou je dan veranderen? Nu heb ik het even niet over corona en de macht om dat virus in één knip de wereld uit te bannen. Ik heb het over onze samenleving, de prioriteiten, de manier van hoe we met elkaar omgaan. Nogal vaak krijgt de economie voorrang op het menselijke aspect. Beiden zijn niet helemaal los te zien van elkaar, maar als het écht toe doet, kan men zich de vraag stellen of de prioriteiten die in onze Westerse maatschappij gelegd worden, wel de juiste zijn.
Een steeds actuele vraag
Het is een vraag die onlangs brandend actueel was in de Verenigde Staten. Donald Trump wilde absoluut opnieuw president worden. Maar het is Joe Biden die de verkiezingen won. Hij staat nu voor die vraag. Wat gaat hij doen? Wat gaat hij veranderen? Hoe zal de wereld er uitzien met Biden als één van de machtigste mannen ter wereld? Sommigen denken dat het een hemels koninkrijk op aarde zal zijn, in tegenstelling tot de hel waarin ze – volgens hen – met Trump waren terechtgekomen. Had Trump ook niet zelf België en Brussel letterlijk een ‘hellegat’ genoemd?
Het doet me denken aan het populaire nummer van Bazart. De titel van het nummer is ‘Goud’, maar het refrein is beter gekend: ‘liever snel naar de hel dan traag naar de hemel’.
Is het dat wat we willen? Liever snel, snel resultaat? Snel rijk worden? Geld binnenrijven? Maakt niet uit of het eerlijk verdiend is!
En onze Kerk?
Samen Kerk opbouwen in tijden van corona is mensen nabij zijn, wellicht vaak op een andere manier dan deze die we gewoon zijn. Maar daarom niet minder intens. Kerk vormen we samen ook in niet evidente omstandigheden. Vanuit het evangelie en met de middelen en beperkingen die er zijn, willen we onze Kerk op een vitale manier verder opbouwen en samen verantwoordelijkheid dragen. Die uitdaging gaan we aan door te blijven investeren in mensen. In het netwerk van de vele vrijwilligers, die naast de vrijgestelden allerlei taken opnemen in de parochies: daar leeft de Kerk, ook in tijden van corona!
Er zijn mensen die het aanvoelen alsof we nu snel naar de hel gaan met onze kerk: fusies van parochies, geen kerkdiensten in coronatijden, digitale catechese… Maar ik ben er echt van overtuigd dat we ondanks deze moeilijke en uitdagende tijden met voldoende creativiteit en veerkracht uiteindelijk zullen uitmonden in een nieuw dynamisch kerkgebeuren waar Jezus’ Koninkrijk, hier op aarde gerealiseerd kan worden. Het zal even duren en ook dit zal een werk van lange adem zijn. Maar het is een werk dat traag (maar gestaag) naar de hemel zal leiden.
Wat zou jij doen als je koning zou worden?
Hoe zou jij de toekomst van de wereld willen vormgeven? Willen we koning zijn om veel macht en rijkdom te verzamelen? Dan houden we best niet te veel rekening met gevoeligheden en wensen van anderen. Ikke, ikke, ikke en laat de rest maar stikken. Zo heb je snel resultaat, maar beland je ook snel in de hel. De wereld naar de verdoemenis helpen is in een handomdraai gebeurd. Of droom je van een wereld die open en gastvrij is, waar elk mens meetelt, waar evangelische waarden worden beleefd en waar gemaakt, waar hoop en liefde de plak zwaaien en warme zorg voor anderen het beleidsprogramma bepalen?
Het klinkt als de hemel op aarde. Het lijkt naïef, en het zal op zijn minst niet van vandaag op morgen gerealiseerd kunnen worden.
Maar ik geef toe: ik ga liever traag naar de hemel, dan snel naar de hel.
Gino
