Raneiro Cantalamessa is al 40 jaar de vaste huispredikant van de paus. Tegelijk engageert de kapucijn zich voor de charismatische vernieuwing. Tertio poogt reeds een paar jaar hem te strikken, maar telkens blijkt hij ergens ver weg van Rome het geloof uit te dragen. Door de coronapandemie vond hij nu toch tijd voor een interview, zij het dat de 86-jarige pater waakt over de veilige afstand. “Ik behoor tot de risicogroep.” Paus Franciscus creëert hem zaterdag tot kardinaal.
Covid-19 laat niemand onberoerd. Ook de pauselijke huispredikant maakt zich zorgen, maar tegelijk ziet hij hoe onze illusies en grootheidswaan smelten als sneeuw voor de zon. We dachten alles te kunnen beheersen en controleren. Nu zijn we wanhopig en angstig. Voor Raneiro Cantalamessa is paus Franciscus een baken van licht en hoop in deze donkere tijden. “Telkens weer denk ik terug aan dat buitengewone Urbi et Orbi van 27 maart. In een surreëel decor, helemaal alleen op een leeg en regenachtig Sint-Pietersplein in Rome, gaf Franciscus zijn diagnose van de situatie: ‘In een zieke wereld dachten we dat we gezond konden blijven’. De pandemie doorprikte die illusie. Sta me deze vergelijking toe: Europa had de tragedies van de twee wereldoorlogen nodig om te kiezen voor eenheid. Angst voor de gruwel dwong het continent tot eenmaking en integratie. Vandaag, in een geglobaliseerde wereld, is de horizon veel ruimer dan een continent dat we willen samenbrengen. Nu gaat het over de hele planeet waarvoor we structuren van eenheid en verbondenheid moeten uitvinden en versterken. Niet alleen om oorlogen en natuurrampen te voorkomen, maar ook om de verstoorde evenwichten en de ongelijkheid tussen hen die alles hebben en zij die alles moeten ontberen, aan te pakken. Als we eerlijk zijn, weten we dat we het coronavirus niet nodig hadden om in te zien waar het op aankomt. Ook als katholieken konden we al langer een tandje bijsteken om het programma van het Tweede Vaticaans Concilie te realiseren, om een arme kerk voor de armen te worden en afstand te doen van wereldse sier. Al sinds het begin van zijn pontificaat wijst paus Franciscus daarop, in zijn woorden maar nog meer in zijn daden en de keuzes die hij maakt”, beklemtoont de kapucijn in Tertio nr. 1.085 van 25 november 2020.
Cantalamessa omschrijft Franciscus van Assisi als “de creatieve vernieler van kerkelijke tradities”. De paus koos diens naam als een programma. Hij herkent dat vernielende aspect ook bij hem. “Die naamskeuze was mogelijk de meest revolutionaire en onverwachte daad van deze paus. Zeven jaar later is het duidelijk dat het niet zomaar een naam betreft, maar dat er een heel nieuwe manier en stijl van paus-zijn mee gepaard gaat. Die moeten we niet omschrijven als franciscaans maar als evangelisch. De essentie van de revolutie van Franciscus van Assisi was effectief een terugkeer naar het evangelie en diezelfde revolutie zie je bij de paus. Het is vanuit die evangelische bron dat zijn ongemakkelijke boodschap en zijn onophoudelijke appel voortkomen om zorg te dragen voor de armen en de aarde. Waar hij ons uit onze comfortzone haalt, kun je hem een creatieve stoorzender noemen.”
Abonneer of vraag een gratis proefnummer op www.tertio.be
