Pastorale Eenheid H. Gummarus & Z. Beatrijs Lier

Witte Donderdag - Laatste Avondmaal © Jan Verheyen

Een terugblik op de Goede Week en Pasen

icon-icon-artikel

Gepubliceerd op maandag 19 april 2021 - 13:56

Aswoensdag 17 februari luidde de Veertigdagentijd in, de voorbereidingstijd op Pasen. We waren toen nog niet aan vieren toe tijdens het weekend, wel op de weekdagen. Het team van de Pastorale Eenheid zag het echt niet zitten om met vijftien aanwezigen te vieren. Maar we zochten toch naar mogelijkheden.

Aswoensdag werd een test: in alle kerken werd er as opgelegd, gezegend in de eerste van de drie vieringen in het Heilig Kruis. Ondertussen zochten we verder. Bezinningsbundels werden gemaakt voor elke week van de Veertigdagentijd en op grote schaal verspreid. Elke zondag van de Vasten was er in de namiddag aanbidding bij het Allerheiligste, telkens in een andere kerk van de Pastorale Eenheid. Teksten uit de bezinningsbundels boden inspiratie daartoe.

Het weekend van 20 en 21 maart werd er opnieuw gestart met de weekendvieringen. We hadden een inschrijvingssysteem gevonden: elke woensdag- en donderdagvoormiddag kon er getelefoneerd worden naar een centraal nummer en men kon ook inschrijven via de website van de Pastorale Eenheid. Die vertoonde af en toe nog wel kinderziektes, maar het werkte.

Ik heb het dikwijls herhaald: het is niet de sympathiekste manier – naar de kerk mogen komen als je ingeschreven bent – maar de overheid dwingt er ons toe. We waren er toch wel blij mee dat we weer konden vieren en weer parochianen konden ontmoeten, weliswaar op afstand ...

En zo gingen we dan de Goede Week in, die bijzondere week in voorbereiding op Pasen. Met het team van de Pastorale Eenheid hadden we de week ervoor nog een online vergadering gehouden hoe we die Goede Week inhoud zouden kunnen geven, gezien die beperking van het aantal aanwezigen in onze vieringen. We besloten de klassieke avondvieringen van Witte Donderdag en Goede Vrijdag niet te houden, maar wel een alternatief te voorzien. Blijkbaar viel dit toch in goede aarde, hoewel ik persoonlijk een enorm gemis heb ervaren.

In de voormiddag van Witte Donderdag was ik door onze bisschop gevraagd om te concelebreren in de Chrismaviering. Ook dat was wat onwezenlijk. Onze bisschop en twee van zijn priesters als concelebranten die het hele priesterkorps van het bisdom moesten vertegenwoordigen. En in die enorme kathedraal zaten dan nog vijftien mensen, onder wie twee vormelingen, twee jongvolwassen doopleerlingen, twee pastores in de zorg. Zij brachten de verschillende Oliën aan om te wijden. Van 19 tot 20.30 u. hielden we in onze kerken aanbidding bij het Allerheiligste: een schaal met geconsacreerde hosties stond met bloemen en brandende kaarsen op het altaar. Momenten van stilte en lezingen wisselden elkaar af. Zo gingen we de avond in, waken met Jezus in de Hof van Olijven.

Op Goede Vrijdag werd in al onze kerken de kruisweg gebeden. We namen er onze tijd voor. Ikzelf ging van statie tot statie, indringende teksten werden door twee lectoren gelezen. Terwijl ik van statie tot statie ging, viel mij op hoe mooi en sterk de verschillende kruiswegstaties wel zijn afgebeeld die door de zusters Ursulinen waren geschonken aan de Heilig Kruiskerk.

Kruiswegstatie in de Heilig Kruiskerk © Jan Verheyen

Na de kruisweg konden mensen nog een bloem neerleggen bij het kruis dat omringd was met kaarsen.

Op Stille Zaterdag hielden wij het ook stil. Van 14 tot 16 uur kon men een tijd verwijlen bij het kruis. Op de achtergrond klonk de Matteüspassie van J.S. Bach. Ondertussen was er biechtgelegenheid in de sacristie om de anderhalve meter afstand te kunnen bewaren.

Vanaf 16 uur konden we alles in gereedheid brengen voor de Paaswake. Ik had gelukkig Gert als medewerker om mee de voorbereiding te doen. Ja, we hadden beslist in het team van de Pastorale Eenheid om toch voor vijftien mensen een Paaswake te houden. Van elke parochie waren twee mensen uitgenodigd samen met het Pastoraal Eenheidsteam. Zo hadden we vijftien mensen in de kerk én de vrijgestelden (pastoor Jan, diaken Marc, pastorale werkers Gert en Leen). Ook de pers was aanwezig. Ik miste wel mijn misdienaars en het koor! Maar het werd een sfeervolle en intieme viering.

Vorige Volgende

Met zijn allen verzamelden we ons achteraan in de halfduistere kerk, waar het nieuwe vuur werd aangestoken met het 'Licht van Bethlehem'. Na de wijding van het vuur werd daaraan de nieuwe paaskaars ontstoken die daarop feestelijk naar voren werd gedragen en op de paaskandelaar geplaatst. De kerk kwam in het volle licht en zo ging de wake verder met de lezingen: drie oudtestamentische lezingen over de schepping, de uittocht uit Egypte en een tekst van Ezechiël over een 'nieuw hart' in ons binnenste.

Bij het Gloria luidden weer opnieuw alle klokken, ook die van de Sint-Gummaruskerk.

Nog een lezing uit de brieven van de apostelen en dan werd het Paasevangelie gelezen: 'de Heer is niet hier, Hij is verrezen!' en gebeurde de verkondiging.

Omdat met Pasen alles weer nieuw wordt, werd voorafgaand aan de eucharistie het nieuwe doopwater gewijd waarin ook de nieuwe paaskaars werd ondergedompeld. Aansluitend konden alle aanwezigen hun doopbeloften hernieuwen en werd iedereen besprenkeld met het pasgewijde doopwater.

Het nieuwe doopwater wordt gewijd © Marcel Schoeters

De Paaswake werd besloten met het vieren van de eucharistie. De verrezen Heer was in ons midden in het geconsacreerde brood en in zijn vredewens.

De viering van de eucharistie © Marcel Schoeters

Tot besluit werden de paaskaarsen van alle kerken ontstoken aan het licht van de Paaskaars van de zondagskerk en werden ze gezegend. Zo kon elke parochie op Paaszondag feestelijk vieren met het binnendragen van de nieuwe Paaskaars. Ook kon van elke parochie iemand het nieuwgewijde doopwater mee naar de eigen parochie meenemen.

Het was mooi en sfeervol!

De Paaskaarsen worden gezegend © Marcel Schoeters

Op Paaszondag hadden we in vijf van de zeven parochies het aantal vieringen verdubbeld om toch meer mensen de kans te geven Pasen te vieren. Een opgave natuurlijk voor alle voorgangers en gebedsleiders, maar ze hebben het toch maar gedaan, waarvoor ik hen van harte wil danken. Tegelijk was er de pijn om het gemis van zovele mensen: koren, misdienaars, kinderen en onze parochianen. Laten we hopen dat we kortelings, als iedereen gevaccineerd is, weer feestelijk kunnen vieren. We maken daar een hoogdag van!