Hoe het christendom er zou uitzien zonder Paulus kan niemand zeggen. Sommigen gaan zelfs zo ver te beweren dat Paulus de kerk heeft gesticht. Dat is te sterk, maar feit is dat zijn bijdrage heel groot is geweest.
Nochtans begon het allemaal heel anders. Saul heette hij toen nog, zoals de eerste koning van Israël, en hij was hoogopgeleid door de knapste farizeeën. Aanvankelijk vond hij het zijn plicht het zuivere Jodendom te beschermen tegen die nieuwlichterij rond een zekere Jezus. Hij stond er dan ook goedkeurend bij toen Stefanus werd gestenigd. In zijn eigen getuigenis horen wij dat hij zelfs nog veel verder ging en actief meehielp bij het opsporen van die eerste christenen, hen uit hun huis sleurde en naar de gevangenis stuurde.
Tot hij op een dag op weg was naar Damascus om daar hetzelfde te doen. Onderweg ontmoette hij de verrezen Christus. Die ontmoeting brengt een ware ommekeer teweeg. Hij krijgt ook een nieuwe naam. Paulus is de enige die na Hemelvaart Jezus nog ontmoet heeft en daar is hij erg fier op. Zo kan hij als een volwaardige apostel gezien worden en komt zijn zending van de Heer Jezus zelf.
Die opdracht brengt hem naar de heidenen. Hoewel Petrus de eerste stap heeft gezet, breekt hij die zending helemaal open. Dat zorgt in de eerste gemeenschap voor spanningen omtrent rein voedsel en vooral de vraag of je eerst besneden moet worden om christen te kunnen zijn. In Jeruzalem gaat de eerste gemeenschap akkoord met zijn boodschap van vrijheid en universaliteit van Gods liefde. Voor God is er geen man of vrouw, geen Jood of Griek is een geliefde uitspraak.
