Jeroen Heiremans (1991) droomde ervan te kunnen werken voor de Interdiocesane Commissie voor Liturgie (ICL). Dat die droom nu al in vervulling zou gaan, had hij niet verwacht. Op 1 november 2020 volgde Heiremans kanunnik Joris Polfliet op als algemeen secretaris van de ICL. Met aanstekelijke begeestering vertelt hij in Tertio nr. 1.108 van 5/05/’21 over de kracht die uitgaat van een mooie liturgie en de stappen daartoe die hij in zijn nieuwe functie al heeft kunnen zetten.
De liturgie van de kerk heeft mij al van kindsbeen af aangetrokken. De schoonheid van de rituelen, de gebeden en gezangen fascineren mij. Daaraan te kunnen deelnemen maakte mij gelukkig. Als tiener begon ik mij al te verdiepen in de geschiedenis en betekenis van de liturgie. De liturgievernieuwing van Vaticanum II stopt niet bij de invoering van de nieuwe liturgische boeken. Elke liturgische hervorming behelst een veel langer proces omdat, zoals de Parijse liturgist Pierre-Marie Gy opmerkt, mentaliteiten maar langzaam veranderen. Een van de belangrijkste inzichten die in het Concilie opnieuw werd benadrukt, is dat de liturgie niet door één persoon wordt uitgevoerd, terwijl anderen er gewoon naar kijken. Integendeel, ze is een handeling van de hele gemeenschap.