In 1299 verkocht Robrecht van Bethune het grondgebied van de Muide aan de stad Gent. De stad richtte in het midden van de Meulesteedsesteenweg de "Galgenberg" op, de plaats waar misdadigers werden terecht gesteld. Al van in het begin klonk “de muide” niet goed in Gentse oren. In 1909 toen de bevolking geweldig aangroeide door de haven en de textielfabrieken, werd een parochie opgericht genomen van de parochies H. Kerst en Meulestede. Er was een kapel voor de school van de Zusters van de Kindsheid Jesu. Deze was een schenking in 1882 van het echtpaar Heye-Hoys aan de Congregatie van de Zusters van de Kindsheid Jesu; zo wilde het koppel de belofte vervullen die ze op een bedevaart naar Teresa van Avila hadden gedaan. Voor een behouden thuiskomst te Gent beloofden ze een katholieke school op te richten. En zo geschiede…
In september 1882 zijn vier zusters begonnen met een kleuterschool. Hun klooster werd een beetje het centrum voor het gelovig leven op de Muide. Al vlug groeiden er “aan de kerk” en de school: comités, avondscholen, een jeugdpatronaat, een meisjespatronaat, een bibliotheek, enz.
In 1909 werd de parochie Sint-Theresia van Avila - Muide opgericht. Het grondgebied kwam voor het grootste deel van H. Kerst en een kleiner deel van Meulestede. De erkenning van de Muide als parochie verscheen in het Belgisch Staatsblad van 25 september 1909.
Op 17 oktober werd de eerste pastoor plechtig ingehuldigd door de deken van Gent. In de parochieannalen staat over deze dag vermeld: "Slecht weder, toch een schone stoet en veel volk!" Enkele dagen later arriveerde de eerste onderpastoor. Hij werd stichter van de "Katholieke Werkmanskring", met een lokaal dicht bij het station van de Muide. De parochie bloeide onder impuls van verschillende pastoors en onderpastoors. Veel verenigingen werden opgericht: een poppenspel “Het spelleke van de Muide" - Toneelbond “Hoger Op” - jongens- en meisjes-patronaat (die later de Chiro werden) - H. Hartbond - KAV - KWB - KAJ - Covda. De meeste parochianen werkten aan haven of in de textielfabrieken. Pastoor Jan Baudts was als pastoor die het langst op de parochie. Hij beschouwde de Muide als zijn “missiegebied”. Elk jaar bij de “prijsuitreiking” op de school, gaf hij aan elke leerling een stuk stof, groot genoeg opdat moeder daaruit voor haar kind kledij kon (laten) naaien. Die stoffen haalde hij in Eeklo bij een neef die textielfabrikant was. Hij richtte de bovenzaal van de jongensschool in als cinemazaal. Daar konden de jeugd en de bejaarden van de Muide voor een schappelijke prijs wekelijks een film komen bekijken.
Na 1980 kreeg de buurt te maken met veroudering omdat de haven naar het noorden verhuisde en de textielfabrieken dicht gingen. Veel van de bewegingen en groepen die sterk bloeiden op de parochie kregen moeilijkheden. De Muide is voor jonge mensen een doorgangsparochie geworden. Jonge koppels komen hier wonen, maar als ze goed beginnen te verdienen, gaan ze in meer landelijke gemeentes een huis kopen of bouwen.
Alleen de Covda (Club Ouden Van DAgen) is blijven bestaan. Het is nu Fedos geworden (FEderatie Onafhankelijke Senioren). Om de twee weken is donderdagnamiddag voorbehouden voor ouderen die bij koffie en een versnapering een gezellige namiddag beleven. Ook een kleine kern van Ziekenzorg is actief gebleven op de parochie om zieken te bezoeken thuis of in het ziekenhuis en om tegen Pasen aan een gemeenschappelijke ziekenzalving te organiseren voor bejaarden en zieken.
Sinds 2001 is er een groeiende samenwerking tussen de parochies H. Kerst en Meulestede. Maar in september 2016 ging de kerk van Meulestede dicht. Veel kerkgangers kwamen van Meulestede nu naar de Muide voor de zaterdagavond mis. Het kerkje van de Muide is een gezellige, klare kerk. Omdat er al jaren geen koor meer is, zingen wij allen samen de liederen en wij doen het niet slecht. De Teachers, een orkestje van leraars lager onderwijs is zeker dertig jaar lang één maal per maand de catecheseviering komen opluisteren. Zij hebben ons leren samen zingen. Het is een steeds kleiner wordende gemeenschap die elke week present tekende in ons kerkje aan de havenkant. Ik werd door mijn orde teruggeroepen. Er zijn steeds minder priesters ter beschikking. Nu gaat ons kerkje dicht. Na 108 jaar parochiaal leven is dit voor de mensen van de Muide een bittere pil. Wij hopen dat God hen niet in de steek laat en enkelen de kracht blijft geven om mensen bijeen te brengen en gemeenschap te worden bij wie de Heer welkom is.
Toon Suffys, s.j.
