Bij opname in het ziekenhuis vindt men ergens in de onthaalbrochure een hoofdstuk: ‘Morele, godsdienstige en filosofische bijstand’ en een formulier om bijstand aan te vragen. Daaronder vindt men, naast een morele consulent en de verschillende godsdiensten ook de rooms-katholieke eredienst. Wie nood heeft aan steun kan steeds op hen beroep doen. De ploeg bestaat uit drie leden: E.H. Bert Vanderhaegen is de hoofdaalmoezenier en hij wordt bijgestaan door Hilde Van Den Berghe en Nadia Rogatska, pastorale werksters.
Als ik hun functiebeschrijving lees dan is dit een hele boterham. Er worden opleidingen gevraagd en er staat in wat zij allemaal moeten kunnen. Bij specifieke vaardigheden staat er: geen. Mijns inziens zou hier moeten staan: mensen eindeloos graag zien! Anders hou je het echt niet lang vol. Want wat doen zij nu eigenlijk? Bert zegt het mooi: wij laten op moeilijke momenten even het licht/Licht binnen bij patiënten en personeel en dat is voor mij de zin van het leven.
Zij werken de hele dag tussen de mensen en verlenen steun, niet alleen aan de patiënten zelf maar ook aan hun familie en aan het personeel rondom hen. Zij steunen vanuit een gelovige perspectief en helpen mensen omgaan met hun aandoeningen en behandelingen. Maar indien nodig schakelen zij ook anderen in zoals bvb de sociale dienst. Zij gaan voor in liturgische vieringen en gebedsmomenten. Op de palliatieve eenheid helpen ze mee bij het bemoedigingsmoment en om de twee maanden is er een herdenkingsviering in de kapel voor de overledenen van de voorbije twee maanden. Zij kunnen in de kapel baby’s dopen en wanneer het niet goed gaat met de baby ook op de afdeling zelf.
Zij staan de mensen niet alleen bij tijdens moeilijke momenten in het ziekenhuis maar helpen zowel patiënten als hun familie bij het afscheid nemen en dit door het voorgaan bij rituelen zoals de stervenswijding, de ziekenzegening of het toedienen van het sacrament van de ziekenzalving en het verzorgen van uitvaarten. Dit is vooral een opgave bij het overlijden van baby’s, kinderen en jongeren.
Zij werken constant tussen en met mensen. Bert woont zelfs in het ziekenhuis en is altijd oproepbaar. Het is een zeker meer een roeping dan een job en emotioneel is het zeker zwaar. De voldoening dat de ploeg eruit haalt helpt hen om het vol te houden.
In de kapel hangen vele foto’s, aandenkens en kaartjes uit dankbaarheid.
Bert Vanderhaegen zetelt in de Commissie voor Medische Ethiek van het ziekenhuis. Door zijn jarenlange ervaring en veel studiewerk heeft hij hier een belangrijke reputatie opgebouwd. Hij heeft daardoor een gezaghebbende stem in moeilijke situaties zoals bij het levenseinde of het nut van behandelingen. Deze commissie beoordeelt ook alle voorstellen van studies binnen het ziekenhuis en in een universitair ziekenhuis zijn er dat heel wat. Zij beoordelen of de risico’s opwegen tegen het nut van het onderzoek en of de vrijwilligers/proefpersonen voldoende geïnformeerd zijn omtrent de studie. De Commissie voor Medische Ethiek waakt over het welzijn van de patiënten als proefpersonen.
Erika
