De voorbije weken is de pauselijke nuntius, zeg maar ‘de ambassadeur van de paus in ons land’ volop in gesprek met priesters en gelovigen om te zoeken naar de geschikte kandidaat om de nieuws bisschop van Gent te worden. Ik ben er zeker van dat de pauselijke nuntius en misschien de paus zelf zich vooraf goed zal bevragen. De dag zal komen dat we een nieuwe bisschop zullen hebben. Het zal de 32ste bisschop van Gent zijn. Gewikt en gewogen en goed bevonden! We zullen bidden voor een goede nieuwe bisschop!
Wikken en wegen of iemand geschikt is voor een dergelijke functie… Kunnen we dan niet van een geluk of een wonder spreken, dat een wereldkerk ooit op een persoon als Petrus is gebouwd? Is Jezus hier niet lichtzinnig of zorgeloos te werk gegaan door zijn Kerk aan een man als Petrus toe te vertrouwen? Hij, die ‘rots’ genoemd wordt, was eigenlijk zwak en onbestendig. Hij verloochent Jezus bij de gevangenneming. Niet rotsvast, maar kleingelovig en twijfelend toont Petrus zich bij het wandelen op het water.
Als Jezus spreekt over zijn aanstaande lijden, neemt Petrus Hem terzijde om Hem van deze weg af te houden en dan zegt Jezus tegen Petrus: ‘Ga weg van Mij, want jij bent niet bedacht op wat God wil, maar slechts op wat de mensen willen!’ Later schipperde Petrus zo tussen joden en heidenen dat Paulus hem openlijk terecht wees. Eigenlijk was Petrus niet de man, die wij voor zo’n ambt uitgekozen zouden hebben.
De roeping van Petrus en Paulus, onze patronen, maakt duidelijk waar het eigenlijk om gaat in de Kerk.
Het steunt op het vertrouwen in God en in Jezus Christus. Niet op de overtuiging dat zij – en ook wij niet! – uit eigen kracht het Rijk Gods kunnen opbouwen en het voortbestaan van de Kerk kunnen garanderen. Zolang de Kerk bestaat heeft men haar ondergang al voorspeld. Nero en de andere Romeinse keizers hebben geprobeerd haar met geweld uit te roeien. In de Middeleeuwen, tijdens de Franse Revolutie, heeft men ze willen vernietigen met verstandsargumenten en in onze tijd wil men ze laten uitsterven omdat haar tijd zogezegd toch voorbij is. Petrus, en veel pausen na hem, hebben fouten gemaakt, maar de Kerk is niet gebouwd op mensen. God zal de Kerk alles geven wat ze nodig heeft zolang zwakke mensen, zoals ook de pausen zijn, hun begrensde krachten God ter beschikking stellen. De Kerk is op Christus gebouwd en Christus is de maatstaf en we laten ons leiden door zijn evangelie.
We kunnen ons geen Kerk uitzoeken zoals we die graag zouden hebben, zoals we ons ook geen Christus kunnen uitzoeken naar eigen believen! Wij moeten de Kerk liefhebben zoals ze is, want zo is het de Kerk van Christus. Dat wil niet zeggen dat we geen kritiek mogen hebben op de Kerk zoals ze is, maar wij moeten steeds blijven geloven dat Christus zelf de Rots is waarop de Kerk staat. Dat zal ons behoeden voor moedeloosheid en ergernis en voor wantrouwen tegenover Gods bijstand. Wij bouwen de Kerk niet op als toeschouwer maar van binnenuit. Hoopvol en vertrouwend!
Vrienden, iemand die echt gelooft in de verrijzeniskracht van Jezus, die in de werking van de heilige Geest gelooft, zal een onverstoorbaar optimisme bewaren ten opzichte van de toekomst van de Kerk. Noch de bedreigingen van buiten uit, noch het ongeloof van binnenuit – wat veel gevaarlijker is – zullen de Kerk kunnen vernietigen.
Zusters en broeders, laten we de Kerk graag zien, omdat ze de Kerk van Christus is. Heel veel dank voor de grote en onbaatzuchtige inzet aan de opbouw van onze Kerk, hier ter plaatse en een mooie feestdag aan allen!
Gino
