STRAFFE TAAL!
Enkele jaren geleden waren we op citytrip in Madrid. Met een reisgids in de hand langs belangrijke plekken in de stad, kwamen we warempel op het 6 decemberplein! Een klein pleintje met een kerkje en een klooster, toegewijd aan de H. Nicolaas.
In dit sinterklaasweekend moest ik daar onwillekeurig aan denken. De H Nicolaas is immers een adventsheilige. In de oosterse kerk geniet hij een bijzondere verering, niet zozeer als een pakjesbezorger, maar een heilige van en voor de armen. Hij was in de tweede eeuw bijzonder graag gezien in zijn stad Myra in Turkije. Hij werd op handen gedragen vanwege zijn solidariteit met de armen en bestrijder van macht en hebzucht.
Die andere adventsheilige die we vandaag ontmoeten is Johannes de Doper. Een wat rare snuiter in zijn tijd. Iemand met een jas van kamelenhaar en sprinkhanen als middagmaal was toch wel bijzonder. Een man van soberheid en onthechting. Hij trok weliswaar veel volk aan met zijn boodschap en oproep tot bekering. Hij maakte een sterke indruk op mensen. Die Doper aan de Jordaan trekt de evenwel aandacht niet op zichzelf. Hij spreekt over iemand die na hem zal komen en veel groter en krachtiger is dan hijzelf. Hij verwijst naar een tot dan toe onbekende man. Hij bereidt mensen voor op diens komst. ‘Hij zal dopen in heilige Geest en vuur.’
Die Johannes roept op tot bekering. Toen zoveel jaren geleden. Maar wat kan dit betekenen voor ons vandaag?
Wat staat er ons dan nu zo dringend te doen om ons te “bekeren”? Bekering betekent de dagelijkse aandacht van ons leven meer keren in drie richtingen, drie prioriteiten weer centraal stellen: God, onze eigen eerlijkheid en onze hulp aan de zwakkeren.
Een eerste richting: ons keren vanuit onszelf naar de anderen. Een ommekeer weg van onze zelfzucht, meer naar de anderen toe. Johannes roept ons op goede vruchten van dienstbaarheid voort te brengen. Dit is de tijd om nieuwe kansen te geven aan armen en kleinen, om te delen met de zwakkeren uit onze buurt.
En dan. Johannes roept ons op onze innerlijke kronkelpaden recht te trekken, de dubbelzinnigheden en de compromissen op te heffen. Neen, echt leven vraagt keuzes, dus mét prioriteiten en mét grenzen. Advent is de tijd om onze belangrijke levenskeuzes te vernieuwen, zodat wij opnieuw gaan handelen in grotere echtheid en eerlijkheid met onszelf. En bovenal. Ons keren naar Diegene die ons telkens opnieuw hoopvol op weg zet om onze aarde mee om te vormen tot een rijk waar mensen samenleven in grotere gerechtigheid en vrede. Wij worden uitgenodigd van ons hart weer een woning te maken waar die God een ereplaats krijgt.
Goede vrienden, wij weten ondertussen wie die vreemde man is die Johannes aankondigt. Het is Jezus. Johannes is de wegwijzer naar Jezus. Net als Johannes oproept tot bekering, zal Jezus in woord en daad oproepen tot ommekeer in ons leven. Die Jezus is mensen nabij als ze ziek zijn of in zonde leven. Hij komt op tegen machten die mensen negeren. Maar vooral is Hij ook een wegwijzer. In alles wat Hij zegt en doet verwijst Hij naar zijn Vader, God, Schepper van hemel en aarde.
Heiligen zijn wegwijzers, Johannes was een wegwijzer, Jezus was een wegwijzer, naar die God die liefde is. Die goddelijke liefde straalt af op Jezus. De goddelijke liefde die Jezus belichaamt straalt af op zijn volgelingen die wij zijn.
Hoezo? Er zijn zovele mensen die Gods liefde uitstralen door hun doorgedreven engagement voor mensen, mensen in armoede, mensen in eenzaamheid, mensen me verdriet. Het zijn mensen die je een manier voorspiegelen, waardoor je in je eigen hart plaats kunt maken voor hert kerstwonder: God die in jou mens wil worden.
Zodoende kan de profetie van Jesaja over de koning die komt werkelijkheid worden:
“Hij weet wat God van hem wil en hij heeft eerbied voor de Heer. Die koning is een goede rechter. Hij luistert goed naar iedereen voordat hij een oordeel geeft. Hij oordeelt eerlijk over zwakke mensen, en arme mensen behandelt hij goed. “
“Als die koning komt, zal er vrede zijn. De wolf en het lam zullen samenwonen, Niemand zal nog ruzie maken, niemand zal nog kwaad doen. Want zoals water de bodem van de zee bedekt, zo zal God een plaats hebben in het hart van iedere mens. Aldus de adventsprofeet Jesaja.
Johan
