Na de watersnoodramp van 1953 besloot Nederland zich te beschermen tegen dit soort overstromingen. Het Deltaplan, geboren in 1959, zorgde ervoor dat de Westerschelde open bleef ten behoeve van de scheepvaart, maar de stormvloedkering zorgde ervoor dat het achterland beschermd bleef. Heel wat bruggen en tunnels werden aangelegd om het verkeer gemakkelijker te laten verlopen tussen de verschillende (schier)eilanden. Je hebt ondertussen begrepen dat Femma in Zeeland, met 48 vrouwen en zes mannen, op stap ging. Met de autobus reden we naar Veere. Dit kleine dorpje ligt op het schiereiland Walcheren. In Veere is de tijd blijven stilstaan en de meeste huizen zijn dan ook beschermd erfgoed. Daarna reden we over de stormvloedkering richting Zierikzee, dit dorpje ligt op het eiland Schouwen - Duivenland. Daar namen we de boot die ons naar de zandbanken in de Oosterschelde bracht. Op deze zandbanken konden we van dichtbij zeehonden bewonderen.
Voor iedereen was dit een stil en spannend moment om die dikke loebassen van zo nabij te zien. Voor de kinderen was dit een machtig spektakel. Ze kregen op de terugweg allemaal een blad om te kleuren. Vandaar dat ik er voor zorgde dat ook onze kleuters zich even in de website mogen verdiepen om aan de bijgaande tekening een persoonlijke uitstraling geven. Na de bootreis ging het richting Willemstad, dit stadje ligt op het vaste land in Noord - Brabant. Dank zij een heel mondige gids kwamen we heel wat te weten over de geschiedenis van dit watergebied. Misschien is je interesse gewekt en ben je bereid om de volgende keer met Femma op stap te gaan. Voor mij was het alleszins een mooie en leerrijke dag.
