De eerste nabije kennismaking met de Sri Lankanen in onze parochie was de vredeswens. Enigszins verlegen kwamen ze uit hun zijbeuk en drukten ze ons de hand. We kenden toen elkaars naam, noch afkomst, maar het gebaar was intens, net als hun stralende ogen. De vredeswens is een van de meest persoonlijke delen van de mis en op zich heel betekenisvol. Toen beseften we nog niet dat ‘vrede’ vanuit een land met een bewogen geschiedenis én actualiteit een meer dan gewone betekenis heeft.
Toekomst
Enkele maanden later kregen we van pastoor Gino de vraag of we meter en peter wilden worden bij het Vormsel van drie Sri Lankaanse jongeren. Het bleek te gaan om de drie vriendelijke vredewensers. Nu kregen ze voor ons eindelijk een naam: Sulaxana, Isnegen en Sarudjan. Samen met Nesamaler, de moeder van de broers, wonen ze in een appartement aan de Sint-Pieters-Aalststraat. De jongeren hebben onze taal al goed onder de knie. Dat moet niet eenvoudig zijn, want als we hen even onder elkaar tamil horen spreken, dan is dat echt een wereld van verschil. Ze studeren nog en bouwen met gezonde ambitie aan een mooie toekomst. We bewonderen hen ook om hun veerkracht: zelfs na de recente terroristische aanslagen in hun land, waarbij gelukkig geen van hun naasten betrokken waren, bleef hun glimlach intact.
Op weg naar het Vormsel
In Sri Lanka is het bij de Christenen, zowat 6 % van de bijna 22 miljoen inwoners, de gewoonte om rond hun 16ehet Vormsel te ontvangen. Samen hebben we een kort traject doorlopen, waarbij we o.m. een catechese gehouden hebben rond de geloofsbelijdenis. Het is best wel fascinerend om vast te stellen dat Christenen over heel de wereld al eeuwenlang in eenzelfde tekst de grondwaarden van hun geloof belijden. Ook Sulaxana, Isnegen en Sarudjan maken deel uit van die grote geloofsgemeenschap en zijn nu klaar voor de volgende stap. We kijken met hen uit naar de eucharistieviering van 16 juni wanneer Mgr. Luc Van Looy hen het sacrament van het Vormsel zal toedienen.
Annick en Jo
