De valies was rap gepakt om samen met Guido richting Simiane-Collongue te vertrekken. Guido had me veel goeds verteld over die plek waar monniken en monialen wonen en leven van gebed en handenarbeid in de abdij Sainte Lioba. Een aantal van die zusters had ik al meermaals ontmoet tijdens hun bezoek in België waar ze hun liturgische gewaden een bestemming willen geven. De rust overviel me toen ik er aan kwam. De vrede en gastvrijheid van zusters en broeders: het was goddelijk! Lode Aerts kwam ons de tweede dag vervoegen voor de rest van de week en onder ons drie hebben we vriendschap, gebed en broederlijkheid gedeeld. Ja, dan worden Jezus’ woorden zo treffend diep: ‘Kom naar een eenzame plaats en rust wat uit!’ Het gebed, de eenvoud en de soberheid brachten ons terug naar de kern van ons (gelovig) leven. De hartelijkheid en vriendschap van mijn tochtgenoten en van onze gastvrouwen en gastheren toonden dat een mens niet zoveel nodig heeft om gelukkig te zijn!
We zijn dankbaar voor die rijke dagen! Dank aan mijn tochtgenoten Guido en Lode! Groeten trouwens van Lode aan alle lezers! En Guido en ik? We hebben al plannen gemaakt voor volgend jaar! Als het God belieft en als Maria het wil!
