Zondags vieren in de kathedraal

Samen geroepen

Zondagmorgen 10u50,de klokken luiden in hartje Gent. Het is al gezellig druk in de stad en in de kathedraal lopen toeristen in en uit ..
Maar stilaan verzamelt zich een gemeenschap in de middenbeuk: de ekklesia, letterlijk: de ‘samen-geroepenen’ voor de wekelijkse zondagsviering. Jong en oud, gezinnen met kindjes, alleenstaanden, zoekende mensen, toeristen, mensen die er elke week zijn en blij knikken of zwaaien naar bekenden, mensen die er de eerste keer zijn en wat aarzelend binnenkomen: allen worden ze ‘welkom geheten’ en krijgen ze het boekje om mee te volgen en te zingen. De parochiegemeenschap (Johannes de Doper) groeit niet enkel in aantal maar ook in verbondenheid én in gastvrije openheid voor de nieuwkomer, de vreemdeling, de toerist.

Allemaal welkom

Ook deze week is er een bijzondere groep uitgenodigd: de ouders die binnenkort hun kindje willen laten dopen. Ze hebben daarnet catechese gekregen over de diepe betekenis van het doopsel en van ‘een kruisje geven’ en waarom ze straks gezegend worden. Van bij het begin brengen ze vreugde in de kerk, kindergeschrei vormt geen probleem: er komt een ‘geruststellende blik’ naar de ouders die zonder woorden zegt: ‘wees niet ongerust, jullie zijn helemaal welkom!’

Na de homilie worden ze uitgenodigd rond het altaar te komen staan om gezegend te worden: de papa’s en de mama’s met hun kindjes. De ganse gemeenschap bidt mee en vormt een kring van genegenheid en er volgt een hartelijk applaus als ze terugkeren naar hun plaatsen.

Voor de offerande komen kinderen en volwassenen met de gaven naar voren, ook de allerkleinsten. Voorzichtig dragen ze een brandend kaarsje in hun handjes. Sommigen staan op de tippen van hun tenen om het net op het altaar te kunnen zetten en keren dan al huppelend terug naar hun plaats. Iedereen glimacht.

En zo gaat het eigenlijk week na week

.. met af en toe een bijzondere uitnodiging : de ene keer voor jonge koppels die binnenkort zullen trouwen en vooraf samen ‘huwelijksvoorbereiding’ , een andere keer voor de vormelingen die hun naam opgeven en hun kruisje ontvangen of één keer per maand voor mensen die vóór de viering samenkomen voor een bezinning rond het zondagsevangelie, een getuigenis, een bibliodrama …

Het St. Baafshuis vormt een unieke plek van gastvrijheid, zowel vóór als na de viering. Het drankje na de viering laat mensen nog wat nababbelen of nieuwe kennissen maken of afspreken om liever samen te gaan eten dan elk alleen. En: “och ja .. wat zou er met … zijn, we hebben haar al enkele weken niet gezien, ze zal toch niet ziek zijn?” Iemand zegt spontaan: “ik zal haar eens een berichtje sturen dat jullie haar missen ..”

Hoe mooi toch, denk ik dan.

Zou het dat zijn wat Jezus bedoelde met het gebed dat we zopas hoorden in het Evangelie:

“Heilige Vader, … ik bid voor hen die door hun woord in Mij geloven, opdat zij allen één mogen zijn.. zoals Wij één zijn …en opdat de wereld zal erkennen, dat Gij Mij hebt gezonden en hen hebt liefgehad zoals Gij Mij hebt liefgehad. Uw naam heb Ik hun geopenbaard en Ik zal dit blijven doen, opdat de liefde waarmee Gij Mij hebt liefgehad in hen moge zijn en Ik in hen.”