Naar aanleiding van het roepingsverhaal van Tonny Versluys in ons parochieblad neemt pastoor Benny de gelegenheid om iets over zijn roepingsgeschiedenis neer te schrijven en de band te leggen met zijn priester-zijn na 4 jaar activiteit in de gemeenschappen Korspel, Stal en Koersel.
Mijn roeping is ontstaan op “het dak van de wereld”. Toen ik 15 jaar was heb ik mijn vakanties doorgebracht in het ziekenhuis van Leuven, wegens hartritmestoornissen omdat ik te snel groeide. Dit was na 2 jaar gelukkig genezen. De dokter noemde het een wonder. Het leuke was dat ik regelmatig op het dak van het ziekenhuis vertoefde. Er was een veilige balustrade aanwezig. Regelmatig keek ik omlaag en zag vele mensen passeren, te voet, met de fiets of met de auto. Ik dacht bij mezelf: ”Waarom zijn mensen altijd onderweg? Wat is hun verleden, hoe stellen zij het nu, waar gaan ze naar toe? Hoe zien zij de toekomst?” Vele vragen gingen door mijn hoofd. Zouden zij ook gelovige, zoekende mensen zijn zoals ik? Van mijn tante nonneke kreeg ik een klein bijbeltje. Ook al had ik het soms moeilijk om alles te begrijpen, toch werd ik geboeid door de Jezus’ figuur die zin gaf aan het leven van zoekende mensen. Ik wilde meer over Hem te weten komen en ging naar de bijbelgroep voor jongeren en later naar het seminarie. Zorg dragen voor een gemeenschap leek mijn roeping te zijn. In de KSJ mocht ik als seminarist leider zijn van een kleine groep jongeren. Dat was mijn eerste herderlijke ervaring. Eenmaal op stage in de parochie Hamont, kreeg ik nog meer zin om herder te worden in Jezus’ Naam. Na 4 jaar pastoor-zijn in Korpsel, Stal en Koersel mag ik vaststellen dat we een fijne samenwerking hebben en mooie vieringen samen verzorgen, met veel vrijwillige inzet van leken. Het zou fijn zijn als de grootouders wat meer kinderen of kleinkinderen zouden meebrengen naar de eucharistievieringen! Ze brengen deze al naar Maria in het Kapelleke, maar de eucharistie is dé Bron voor gelovige groei. Een bijbeltje aanschaffen en hen daar mee leren omgaan is heel belangrijk. In de chiro gebeuren ook reeds mooie dingen zodat de parochieverbondenheid blijft bestaan. De gezinsvieringen van de eerste communie en van de catechese brengen veel jeugd in contact met de eucharistie en de gemeenschap. We bouwen met velen samen aan de visie van een droomparochie. We bidden ook voor een mooie toekomst van onze gemeenschappen.
