dekenale geloofsavonden

Ontmoetingen in Broederlijkheid

We zijn opnieuw gestart en kunnen terug onze reeks “geloofsavonden” aanbieden. Elkaar als christenen -zoekers onderweg- kunnen ontmoeten, bemoedigen en versterken doet ons “groeien in geloof”.

De acht parochies van Beringen slaan hiervoor de handen in elkaar.

Elke maand nodigen we je graag uit op de derde donderdag van de maand.

In de kerk van Stal zijn we dan van harte welkom.

We willen “luisteren” naar elkaar en getuigen “ontmoeten”.

Mensen van bij ons zullen heel eenvoudig, maar waarachtig spreken over hun leven, engagement, zoeken en vinden, vreugde en verdriet, geloof en twijfel.

Elk zal ons op zijn of haar manier meenemen in hun levensvisie, geloofservaring en inspiratiebronnen. De avonden beginnen om 19.45 u. en we sluiten af rond 21.00 u. met een tas koffie en kans tot napraten.

We willen de drempel zo laag mogelijk houden: geen inschrijving vooraf, geen grote debatten, geen huiswerk, geen entreegeld (enkel vrije bijdrage).

Elke avond staat ook op zich: als je niet altijd kunt aanwezig zijn, is dus niet erg…

Mensen die niet van Stal zijn kunnen afspreken om samen met een auto te gaan.

Spreek vrienden aan om mee te komen: met velen is het nog gezelliger !

GELOOFSAVOND MET SONJA MENTENS

Gepensioneerd leerkracht. Ze begeleidt ook lotgenotengroepen voor mensen met verlies.

dekenale geloofsavonden_2.jpg

Zoals we al meerdere keren konden horen bij een spreker of spreekster, is er altijd wel iets dat plots in hun leven opduikt en een onuitwisbaar spoor achterlaat, maar er ontstaat ook steeds een nieuw spoor, een nieuwe weg om dat alles een plaats te geven.

Zo werd Sonja geconfronteerd met het plotse overlijden van haar zoon, Geert. WAAROM moest dit gebeuren? Is er dan wel een God? Waarom laat Hij dit toe? Wat doe ik met mijn verdriet? Is er nog leven na de dood?

En zij begon vormingen te volgen, te lezen en te lezen, boeken en boeken van inspirerende schrijvers en dat wilde ze graag met ons die avond delen.

Na vele boeken werd het voor haar stilaan duidelijk: de dood en wat daarop volgt heeft de mensheid altijd bezig gehouden.

Welke godsdienst de mens ook inspireert, de basis ervan is het esoterische: het mystieke, het innerlijke. Alle stichters (mystici) hadden dezelfde boodschap: er is maar één universele kracht: GOD IS LIEFDE en ieder mens heeft die liefde in zich. Jezus was in oorsprong geen Christen, Mohammed geen Moslim, Boeddha geen Boeddhist.

Het exoterische, (de buitenkant, de dogma’s, de riten, …) is erna gekomen. Dat heeft ervoor gezorgd dat er zovele ‘scheurgodsdiensten’ zijn ontstaan, zowel binnen het Christendom als gelijk welke godsdienst en zelfs godsdienstoorlogen.

Voor wie graag wat inspirerend opzoekingswerk doet, nog een lijstje met schrijvers die Sonja inspireerden en die ons die avond werden voorgesteld: Een tijdgenoot van Jezus: Appolonius van Tyana: “De mensen kunnen het godsbegrip alleen in het geestelijke zien”. Vivekananda, Bengaalse monnik (leefde einde 19de eeuw): “Ieder mens is in wezen goddelijk en vrij. Het doel van het menselijk leven is om deze inherente goddelijke vrijheid te verwezenlijken en te manifesteren”.

Carl Jung: Zwitserse psychiater-psycholoog. Een quote van hem: “Alles wat ons irriteert in een ander, leidt ertoe dat we onszelf beter leren begrijpen”.

Einstein, natuurkundige van Joodse afkomst: “Materie is energie. Energie is licht. Wij zijn allen lichtwezens”.

Zo wist Sonja van vele inspirerende mensen wel wat te vertellen. Ik noem er nog enkele:

• Raimon Pannikar (Spaans-Indische theoloog).
• Marie-Claire van der Bruggen met haar boek: “Het sprookje van de dood”.
• Het mooie lied van Buurman: “Elk einde is een nieuw begin” (Google maar eens voor de tekst)
• De liederen van Leonard Cohen.
• Hans van Leeuwen (Theoloog): “Het sprookje van het zand”, een verhaal van een rivier die de woestijn wil oversteken. Alleen dankzij de wind lukte het.
• Hans Stolp: Het boek: “Omgaan met gestorvenen, leven na de dood.”

Sonja beëindigde de avond met een mooi beeld & tekst ‘Laat dat maar aan de wind over… (uit: Het sprookje van het zand) en een gebed uit het boek van Hans Stolp:

Lieve God,

Vaak is het leven zo verwarrend en doet het zoveel pijn.

Vaak begrijp ik niet waarom alles gaat zoals het gaat.

Daarom bid ik U:

laat mij stil worden van binnen en laat die stille kern van binnen voelen,

waar Uw stem tot mij spreekt.

Als ik dat punt van rust binnen ga,

dan zal ik het weer weten:

dat Uw nieuwe wereld dwars door het donker heen geboren wordt,

en dat er niets, maar dan ook niets toevallig is,

omdat alles past in uw plan.

Laat mij de weg vinden tot in het hart van dat weten

en vervul mij met een warm vertrouwen in U. Amen

Bedankt Sonja voor je getuigenis! We kijken al uit naar de volgende geloofsavond, waar deken Thieu zal spreken.

JoB

Donderdag 16 maart 2023. Een getuigenis van Paul Vereecke

Paul is van Paal, gepensioneerd onderwijzer, 70 jaar en stapt sinds verschillende jaren naar Compostella. Hij nam ons mee op zijn tochten en zijn ervaring hierin.

In 2012 overleed zijn schoonzoon. Speciaal voor hem en zijn kinderen besloot hij, samen met Eddy Gijbels, op pelgrimstocht te gaan, hoewel hij totaal geen ervaring had en weinig of geen voorbereiding.

Waarom doen mensen deze tocht?

Dat kan zijn omwille van religieuze motieven, omwille van het samen onderweg zijn of omwille van het culturele.

Een rugzak mag niet te zwaar zijn (maximum 1/10 van je eigen lichaamsgewicht). Dat er toch meer in zat, ondervond hij al snel die eerste keer.

Stappen doe je best op eigen ritme. In groep heb je al snel de neiging om het tempo van de groep te volgen en dat hou je niet vol. 15 à 20 km per dag volstaan voor een ongeoefende wandelaar. En dan ben toch al snel 5 à 6 weken onderweg. Een telling leert ons dat tussen 2004 en 2021 bijna 350.000 pelgrims de tocht deden.

Logeren doe je best in een’ albergue’, vaak ondergebracht in een oude school. Het is goedkoop, je moet niet reserveren en je komt er gemakkelijker in contact met andere mensen.

Een vaste stopplaats voor Paul is ‘het Cruz de Ferro’ op een berg, waar hij iedere keer een steen neerlegt ter nagedachtenis van zijn overleden schoonzoon. Ook nam hij die eerste jaren enkele stenen mee naar huis: voor zijn kleinkinderen en voor het graf van zijn schoonzoon (waardoor zijn rugzak al snel 2 kg zwaarder woog).

“Niet het eindpunt geeft voldoening”, zo gaf Paul ons nog mee,” maar het onderweg zijn en het ontmoeten van mensen”.

Veel succes Paul met je volgende, negende pelgrimstocht! JoB

Als Pelgrim draag je een steentje met je mee.

Dat steentje staat symbool voor al je leed,

je pijnlijke verhalen,

je zwakheid en je falen.

Jou steentje leg je neer bij Jezus’ kruis.

Zo simpel als het is, daar hoort het thuis.

Want Jezus kan je redden,

vernieuwen en herscheppen.

Verlicht ga je als pelgrim voort op tocht.

Niet dat het leven nu probleemloos wordt.

Maar doorheen droeve dagen,

zal Jezus je steeds dragen.

En dat verlicht je op je tocht.

geloofsavonden_4.jpg

Bij de vierde geloofsavond was diaken, aalmoezenier, Tonny Versluys de spreker.

Tonny (51 jaar) is al lange tijd aalmoezenier (padre) in het leger in Leopoldsburg. Dat betekent ook dat hij regelmatig enkele weken weg is op ‘missie’ en zijn gezin: vrouw en drie kinderen moet achterlaten.

Een missie bij een missie

Tonny trekt met jonge soldaten mee naar het buitenland, zoals Lithouwen. Hij wil er zeker niet de missionaris zijn die (jonge) soldaten wil overtuigen. Hij is er soldaat met de soldaten en je zult hem steeds terugvinden op het veld, in het bos, in de schuilputten. Klaar om ‘zijn mannen’ moed in te spreken of te verrassen met een koffiekoek. Het is een voortdurend zoeken naar evenwicht: soms een vaderfiguur, soms een kameraad, soms een geestelijke leider.

Een barometer

Als ‘padre’ tussen de soldaten is hij ook een soort barometer. Hij is meestal de eerste die spanningen aanvoelt, uitspattingen ziet, … Het zijn dan de oversten die bij hem te rade gaan. En dikwijls kan hij met een goed gesprek de gemoederen bedaren. Ook hier op kousenvoeten: zonder het vertrouwen te beschamen.

Eigentijds of toch niet?

Het is niet gemakkelijk om bij deze jongeren vieringen te verzorgen. Het is een evenwicht zoeken tussen conservatief en progressief, met respect voor de liturgie:

• Waarom zou je niet bij de communie kunnen denken aan eigen familie thuis, aan tafel en je ermee verbonden voelen?
• Ook met eigentijdse muziek en zang (via Spotify, Youtube), met daarbij woorden die tot nadenken stemmen.
• Twitteren met God (google maar eens), een app die antwoorden geeft op geloofsvragen.
• Met boekjes met gebeden, speciale uitgaven voor militairen, … Tonny liet ons enkele voorbeelden horen en zien.

Diaken

In 2019 werd Tonny tot diaken gewijd. Hij kreeg er meteen een nieuwe opdracht bij. Hij kwam hiermee in een andere gemeenschap terecht: meestal oudere mensen, soms met vooroordelen, met statische structuren, met weerstand.

Hij steekt het niet onder stoelen of banken dat dit voor hem een grote uitdaging is: telkens die andere pet opzetten: militair  - diaken – vader van een gezin. Af en toe is er echt wel behoefte aan een pauze: ‘het koppeke eens leeg maken’, rustig thuis in de zetel.

Bewondering

Er ging voor ons, toehoorders, een nieuwe wereld open. We zagen iemand anders dan ‘Tonny, de diaken’. We leerden hem kennen als man met een groot hart voor jongeren, steeds zoekend en vragend, balancerend tussen twee werelden.

Bedankt Tonny voor je getuigenis. We kunnen alleen maar bewondering opbrengen voor je ‘missionair’ werk zowel in het leger als in onze parochiegemeenschap.

Tekst en foto JoB

geloofsavonden_6.jpg

De tweede geloofsavond in het teken van ‘luisteren’ naar elkaar en getuigen ‘ontmoeten’ vond donderdag 17 november plaats in de kerk van Stal.

Spreker was de Paalse kunstkenner Jos Lemmens. Jos is jarenlang schooldirecteur geweest en houder van een kunstgalerij. Door dit werk leerde hij tal van kunstenaars kennen.

Vertrekpunt voor deze avond was: “Kan kunst gelovigen verbinden?”

Daartoe schetste hij een beeld van de kunst door de eeuwen heen. En dit tot nu toe. Heel boeiend (geillustreerd met dia's)

Persoonlijk was zijn inbreng over bepaalde inzichten over het geloof. We restaureren zoveel gebouwen en dit kost onnoemlijk veel geld, maar aan ons geloof restaureren wij maar bitter weinig.

We moeten zeker niet terug naar vroeger, ook al is dit zeker waardevol geweest. Zoeken naar nieuwe geloofsvormen vooral t.o.v. de jeugd is een denkpiste om zeker te bewandelen. Tevens hield hij een warmpleidooi voor een volwaardige plaats voor de vrouw in de kerk.

Een heel boeiende avond en tot slot werd nog een gedicht van wijlen Paul Frison gebracht:

“Verwonderd kijk ik naar boven

en herken mezelf in 't wolkenwit-grijs

gebeeldhouwd in vraagtekens

van stilte op reis

ik schuif mee en laat me roven

door immense schoonheid

waarin mijn ziele gedijt

is dit het moment van geloven

in een paradijselijke eeuwigheid

ik sluit ned'rig de ogen

in vrome dankbaarheid

en kleur kunstig de regenbogen

waardoor ik eindeloos word verblijd.”

GELOVEN

(tekst en foto: Lambert Reynders)

geloofsavonden_8.jpg