DEKENALE WANDELING
De dekenale wandeling – 3 augustus - was dit jaar een mooie bezinnende en deugddoende wandeling in Gerhagen.
Eigenlijk geen mooiere plaats om ‘bidden met je voeten’ te doen. Plaats van samenkomst was de parking waar men uiteindelijk toch een mooie groep van 36 personen mocht verwelkomen.
Deken Mathieu Plessers verwelkomde eerst iedereen, lichte de wandeling even toe. Zo gaf hij aan dat we een wandeling van een kleine 3km zouden doen met onderweg 3 stopplaatsen voor een opstapje en dan ook nog eentje om af te sluiten.
Met het startmoment rond het jaarthema van het bisdom dat ook nog in het thema staat van ‘Broederlijk ontdekken’ met een extra accent ‘groeien in gebed’ gaf hij in deze inleiding de uitspraak “Pelgrimeren is, bidden met je voeten” en met deze insteek ging men dan op weg om deze wondere wereld te verkennen.
Eerste opstapje: ‘Stappend verstillen’. We zeggen nogal eens: ‘We maken het stil’, maar beter is: ‘Laten we de stilte instappen’, want stilte is er altijd geweest, maar wij doorbreken de stilte te vaak met lawaai en drukdoenerij. Pelgrimeren, wandelen is de goede manier om ‘de stilte in te stappen’. Tijdens men verder onderweg ging, probeerde men dit te beleven, rustig ademen, het hoofd leegmaken, wat trager i.p.v. te hollen en de natuur opnemen.
Tweede opstapje: ‘Spreken, als met een vriend’. En dit deden we aan de visvijver. Mooier kon bijna niet. Wie kent het audiobestand ‘Bidden onderweg’, met mooie religieuze muziek en een duiding naar het leven toe vanuit het Evangelie van de dag. Nog even luisteren naar de tekst uit de Bijbel over de zaaier die zaait en zaad op een pad deed belanden, een ander deeltje op rotsachtige bodem, een derde deel tussen de distels, maar al dit zaad ging verloren, het werd vertrapt, droogde uit, werd verstikt. Juist het vierde deel dat in goede aarde viel, brachten vruchten voort.
Met deze tekst in het hoofd en daarover te denken en te spreken ging men verder op weg.
Toegekomen aan het derde opstapje: ‘In beweging komen’, bidden met je voeten: in beweging komen. Een mooie wijze uitspraak geeft dit duidelijk weer: “Bidden verandert de wereld niet. Maar bidden verandert de mens en de mens verandert de wereld.”
Eerst afstand nemen van ons leven van elke dag en gaan naar een inspirerend plek(je). Dit plekje is niet het eindpunt, maar het keerpunt om met de opgedane inspiratie aan de terugweg te beginnen en kracht te verzamelen. Tijdens het volgend stukje onderweg kreeg men het volgende mee: Scan je lichaam en van daaruit bidden om in beweging te komen, beginnen met laat me mijn voeten gebruiken om… vervolgens dezelfde zin aanvullen voor de handen, schouders, mond, ogen, oren, verstand,….
Zo kwam men aan het eind van het rolwagenpad om daar nog in de stille omgeving het slotmoment te houden. Hier gaf deken Thieu even een ontleding in 3 stukken van het oer- gebed het ‘Onze Vader’. 1. We zeggen Onze Vader, niet mijn Vader of uw Vader maar de Vader van ons allen.
2 Vervolgens geven we zijn vraag naar ons: Uw rijk kome, Uw wil geschiede.
3. Om dan pas deze van ons te stellen: Vergeef onze schulden, vergeef ook onze schuldenaren.
Als je dit op een stil moment even tot je laat komen, zoals daar in de bossen dan besef je het nog feller. Na het dan ook samen opgezegd te hebben, dankte de deken iedereen en nodigde hij iedereen uit om de laatste 100m nog te volgen naar het einde, brasserie Ter Scoete waar het dekenaat Beringen nog een drankje aanbood en men nog verder kon praten met bekende en nieuwe vrienden welke men tijdens deze dekenale wandeling had leren kennen.
Tekst: AC
