Beste mensen,
Twee jaar geleden, in oktober 2017, heb ik jullie laten weten welke mijn roeping was om diaken te kunnen en mogen worden. Ik vertelde jullie over mijn motivatie en mijn af te leggen weg. Ik schreef toen ook dat ik nog twee jaar opleiding voor de boeg had. Ondertussen zijn deze twee jaar voorbij.
Afgelopen jaar zijn al mijn medestudenten uit diakengroep 20 reeds tot diaken gewijd. Het afgelopen studiejaar heb ik als enige van de groep de laatste etappe van de opleiding moeten uitrijden. In het begin was dit een hele aanpassing omdat ik in het verleden mij altijd kon richten tot mijn vrienden van de diakengroep. Deze steun viel tijdens het afgelopen jaar weg maar gaandeweg in de opleiding viel mij op dat de mensen in de groep ook wel anders naar mij keken. Als laatstejaars besefte ik al vlug dat ik binnen onze leergroep van parochieassistenten, pastors in de zorg en kandidaat diakens bij manier van spreken de senior was. De ervaring ter plaatse leerde mij ook dat ik dan ook nog een beetje de vreemde eend in de bijt was. Als militair had en heb ik heel andere belevenissen op het gebied van geloofservaring.
Het laatste jaar was voor mij een jaar waar ik met veel plezier naar uitkeek. Eindelijk de laatste etappe op weg naar……, het jaar waarin ik toch wel het meeste van heb opgestoken. De onderwerpen die aan bod kwamen lagen mij misschien beter. Tijdens dit vierde jaar hebben we ons mogen verdiepen in ethische vraagstukken zoals euthanasie, migratie, de milieuproblematiek, het gebruik van onze natuurlijke hulpbronnen en de positie van gescheiden koppels en nieuw samengestelde gezinnen. Ook spiritualiteit kon op mijn aandacht rekenen. Als laatste module heb ik dan nog een bijkomende vorming pastorale gesprekken gevolgd. In de toekomst voel ik zeker de behoefte om mij verder te verdiepen in enkele andere thema’s. Ik denk hierbij o.a. aan de eventuele raakpunten tussen het christendom en de wereldgodsdiensten.
Tijdens mijn laatste jaar heb ik mij ook verder moeten bekwamen in de Franse taal, zowel op schriftelijk als mondeling gebied. Via een kennis van de redactie Kerk en Leven Koersel heb ik mij terdege kunnen voorbereiden op dit mondeling en schriftelijk examen te Brussel door een intensieve cursus te volgen in het Volwassenenonderwijs. Nogmaals bedankt Veerle! In de maand april heb ik dan beide examens Frans afgelegd en eind april kreeg ik het leuke nieuws dat ik voor beide onderdelen geslaagd was. Op 4 juni ll. was het dan scrutinium (d.i. de definitieve toezegging van aanvaarding na beraadslaging) in het bisdom Hasselt.
Ik kan jullie dan ook met fierheid en veel vreugde melden dat ik geslaagd ben voor de opleiding en dat Mgr. Hoogmartens, bisschop van Limburg, toegestemd heeft met mijn wijding tot permanent diaken.
Op persoonlijk vlak hebben we als gezin ook cruciale beslissingen moeten nemen en dit zowel op professioneel als op persoonlijk vlak. Toen ik vier jaar geleden aan de opleiding begon had ik ook de wens uitgesproken om legeraalmoezenier te kunnen worden. Twee jaar geleden zijn de eerste contacten gelegd met het Bisdom van de Krijgsmacht. De Opperaalmoezenier, Vicaris Johan van den Eeckhout, heeft daarna contact opgenomen met Mgr. Hoogmartens en toen is de bal aan het rollen gegaan. Na het slagen voor het examen Frans, een vereiste om aalmoezenier te kunnen worden, is alles in een stroomversnelling gekomen. Op 1 juni heb ik afscheid genomen als actief militair en tegelijkertijd ben ik op 1 juni in stage mogen beginnen als legeraalmoezenier in Leopoldsburg.
Wil dit nu zeggen dat jullie mij niet meer gaan zien binnen de parochie? Helemaal niet, ik ben jullie allemaal, zowel de parochie Koersel, alle medewerkers van de federatie Tabor, als de mensen van het bisdom zeer erkentelijk voor de grote steun die ik mocht ervaren gedurende mijn opleiding. Na de wijding wordt er samen met mij en in overleg met de drie teams van de Pastorale Eenheid een pastoraal en liturgisch plan opgesteld om mee te helpen in de toekomst.
Bij deze nodig ik jullie dan ook al van harte uit op de eucharistieviering met wijding tot permanent diaken door Mgr. Hoogmartens, Bisschop van Hasselt op 16 november 2019. Verdere details zullen zeker nog gepubliceerd worden via verschillende kanalen, o.a. dit blad. Ik hoop jullie allemaal te mogen verwelkomen op die dag van blijdschap en vreugde. Ik kijk er naar uit samen met jullie. Tonny
Familie VERSLUYS-Van WEYNSBERGHE
