PASTORALE EENHEID TABOR
Hoe zijn we tot de keuze van de naam Tabor gekomen?
We gaan ongeveer tien jaar terug: de samenwerking tussen Koersel en Stal werd een feit. In Stal kwam geen nieuwe inwonende pastoor na pastoor Frans Hermans.
Door de stuwende kracht van Pastoor Toon, die voluit geloofde in de inzet en de inbreng van de leken, de sturende kracht van pastoor Tjeu destijds en de steunende aanwezigheid van de diakens Miel en Willy, werden de eerste stappen naar samenwerking gezet. Ongeveer zeven jaar geleden werd de parochie Korspel onze nieuwe compagnon.
Drie keer per jaar hebben wij met de drie parochieteams een overlegvergadering. De naam van deze samenkomsten noemde al gauw STAKOKO, een samenvoeging van de beginletters van Stal, Koersel en Korspel.
Nu, bijna vijf jaar geleden, werd pastoor Benny door het bisdom aangesteld als onze nieuwe pastoor. Na verloop van tijd begon Benny deze naam in vraag te stellen: “Kunnen we hier geen betere benaming voor bedenken?” Toen begon voor de eerste keer de naam Tabor te klinken. Maar niet iedereen was even enthousiast en dus bleef de naam Stakoko voorlopig behouden.
De groei naar een pastorale eenheid werd concreter en er werd een nieuwe naam gezocht. “Tabor” kwam weer op de proppen. De keuze werd uiteindelijk: “Pastorale Eenheid Tabor Beringen”.
Welke invalshoeken kwamen spontaan in ons op?
- Op het geografisch middelpunt van onze drie parochies hebben wij hier een berg: de Tris.
- Jezus nam drie van zijn leerlingen mee op de berg Tabor: Petrus, Johannes en Jacobus, symbool voor onze drie parochies.
- Op de berg gaat Jezus in gesprek met Mozes en Elia, drie belangrijke figuren uit het evangelie.
- Petrus die enthousiast zegt : “Heer, laten wij hier 3 tenten bouwen.”
Daarom kozen wij ook voor het beeld van de drie tenten als symbool voor onze pastorale eenheid.
Maar dan kwam het moeilijke. Eigenlijk wil Jezus niet dat er drie tenten gebouwd worden op die plek waar het goed is om te vertoeven, boven op de berg. Toch kiezen wij als pastorale eenheid Tabor Beringen het beeld van de drie tenten.
Welke motivatie hebben wij daar voor?
Naast de vergaderingen houden wij ook enkele familiale samenkomsten.
Zo hebben wij ons jaarlijks bezoek aan pater Jan op zijn verjaardag, soms eens samen naar een tentoonstelling gaan en elk jaar hebben we de federatieve zomersamenkomst.
Dit jaar hebben we als nevenactiviteit ons over deze moeilijke vraag gebogen. Eerst hebben we samen het evangelieverhaal beluisterd, dan zijn wij in groepjes van drie (van elke parochie iemand) op tocht gegaan naar en op onze plaatselijke berg, de Tris.
De drie tenten stonden opgesteld op de verzamelplaats. Hiervan toonden wij tijdens de viering een paar foto’s.
De samenvatting van de gesprekken leidde ons tot volgende verklaring:
het is niet de bedoeling om de drie tenten op de berg op te zetten en te laten staan, maar wel om de tent mee te nemen naar onze eigen parochie. Daarom werd er op elke tent een borduursel aangebracht waaruit blijkt welke tent voor welke parochie zal dienen.
Symbool van de tent.
- de tent als beeld van een tijdelijke verblijfplaats.
- de tent als beschutting, als schuilplaats voor mensen die er nood aan hebben.
- de tent als plek om samen te vertoeven en krachten op te doen.
Hoe moet het nu verder?
Alle leden van de drie parochieteams zijn zich er wel van bewust dat wij vandaag een keuze maken voor de toekomst van onze gelovige gemeenschappen.
Wij gaan het engagement aan om ons verantwoordelijk te voelen voor een groter geheel.
De parochies en de parochiale verenigingen blijven hun eigenheid bewaren, maar wij bevestigen dat hetgeen reeds een groeiproces heeft doorgemaakt een permanent karakter mag hebben.
De tent is ook het symbool voor onze toekomst. De tent wil een visuele oproep zijn om terug te denken aan deze dag. (26 september)
De tent wil ons blijvend aansporen om niet te blijven steken in materiële beslommeringen, maar werk te maken van een levende gemeenschap met een samen gedragen verantwoordelijkheid.
De tent is wit zoals een helder licht.
Ze heeft ook een venstertje, de opening naar de wereld. Wij willen niet in onze eigen cocon opgesloten zitten, maar wij en de wereld, de wereld en wij.
Om onze hoop op een lange toekomst uit te drukken, werd voor de geborduurde letters een lettertype gekozen met rondom kinderen. Immers, het zijn de jonge mensen van vandaag die de ingeslagen weg zullen verder zetten en daar geloven wij in.
A.C.
