ALLERHEILIGEN EN ALLERZIELEN
Op 1 november vierden we Allerheiligen en Allerzielen in een stemmige viering. Het zijn feestdagen die ons raken en ons doen nadenken: wat hebben we veel goede mensen aan ons zien voorbijgaan. Ze deden goed zonder veel omhaal, het waren gelukkige mensen!
Dat beklemtoonden we speciaal in deze viering, maar ook dat Allerheiligen geen feest is van voltooiing. Wij moeten van hen leren dat wij ons ook voor anderen moeten inzetten.
In de viering noemden we speciaal onze overledenen van wie we sedert Allerheiligen vorig jaar afscheid namen. Vooraan plaatsten we het bord met de kruisjes die bij de uitvaart op de kist of bij de urne lagen. We noemden hun namen in de viering en brandden er een kaarsje bij en na de viering ontving de familie het kruisje en ze kregen een chrysantje om onze warme genegenheid uit te drukken voor wie overbleef met verdriet. De aanwezigen in de viering kregen een gedachtenisprentje met de namen van onze overledenen.
Met al die symbolen willen we zeggen: je geliefden zijn goed terecht. Bewaar ze in je hart en ze zullen blijven leven en ons inspireren!
Met Allerheiligen en Allerzielen vieren we heel speciaal die verbondenheid over de dood heen.
Woordje van Piet Capoen
bij Allerheiligen en Allerzielen
Het seizoen van de herfst is elk jaar opnieuw een moment van verwondering en bewondering. De mooie herfstkleuren van de vallende bladeren, de kalende natuur die verre horizonten doet zien, de naakte velden die hun vruchten deden oogsten als voedsel voor mensen: dit alles laat indrukken na in het hart van mensen. Je ruikt en voelt er zo de vergankelijkheid in van alle leven, ook van een mensenleven. Meer dan ooit beseffen we dat alle leven een ‘zekere tijd’ heeft.
Net nu, in deze kaalheid en naaktheid van alle leven, gedenken we onze dierbare overledenen. Elk jaar opnieuw is het een moment van herinnering en mijmering, een moment van verbondenheid en ontmoeting. Ga je tijdens het jaar naar het graf van uw geliefde, dan ben je veelal alleen. In deze dagen van Allerheiligen en Allerzielen is er een grote toeloop van mensen. Zovele mensen, bekenden en onbekenden, die de routine van elke dag even doorbreken om een dierbare overledene te gedenken. Met een emmer en spons in de hand naar de zerk gaan om deze proper te maken en er nadien een chrysantenpot op te plaatsen. Het zijn gebaren en tekenen die verbondenheid uitdrukken, voorbij de grenzen van leven en dood.
Opvallend is elk jaar opnieuw dat de mensen op het kerkhof op verhaal kunnen komen. Leegte en gemis door een sterven wordt er benoemd en geplaatst. Een traan wordt gezien, een stilte mag er stilte zijn, een verhaal wordt er gehoord. Dit alles geeft een warm hart door alle kilte van het seizoen en het afscheid heen.
Als christenen vieren we in deze dagen Allerheiligen en Allerzielen. Op ontelbare plaatsen zie je grote en kleine heiligenbeelden. Eenvoudige mensen, zoals u en ik, die op een bijzondere wijze Gods liefde en zorg nabijbrachten in het leven van medemensen. Ze worden als voorbeelden getoond voor alle christenen die wegen zoeken van geloof en ontmoeting. ‘ Een ontelbare menigte’ zegt de bijbel. Moest je alle heiligenbeelden die er gemaakt zijn bijeenzetten, dan zou je omvervallen van het grote aantal. ‘Een menigte die niemand tellen kan’, zegt de bijbel.
Allerheiligen en Allerzielen willen momenten zijn om te herinneren, om dankbaar te zijn, om in groeiend geloof te prevelen: ‘Ook mijn leven wordt gedragen, iedere tijd opnieuw en zelfs voorbij de tijd’. We kijken achterom naar wat was en zal blijven. Leegte en gemis door het sterven van geliefden blijft. Maar net in deze leegte en gemis blijven we mensen herinneren, blijven we mensen tot leven brengen door hun namen te noemen en mooie momenten te verhalen.
Allerheiligen en Allerzielen zijn een uitnodiging naar elk van ons toe om te leven zoals alle heiligen ons voorgegaan. Het is op onze wijze, vanuit ons gedoopt en gezonden zijn, Jezus tot leven brengen, vandaag en morgen. Opdat Hij mensen kan raken en aanraken, opdat Hij mensen leven kan geven, zelf uit een sterven vandaan.
Naast de grote heiligen die de Kerk als voorbeeld heeft opgenomen in de heiligenkalender, is iedere mens ‘heilig’, beeld en gelijkenis van de Schepper. Ook onze dierbare overledenen. Elk op hun wijze hebben ze geprobeerd om te leven op de weg van Jezus en hebben ze een spoor nagelaten van liefde, hoop en geloof.
Mogen deze dagen ook voor u dagen zijn van bezinning en verbondenheid, dagen van herinnering en mijmering. Maar evenzeer ook dagen om kracht te putten uit ons geloof en te beamen: ‘Leef, iedere dag die je gegeven is’.
God ja,
hier sta ik dan bij de grafplaats van een geliefde.
Moet ik huilen!
Moet ik lachen!
Mag ik mezelf zijn,
kwetsbare mens
die probeert los te laten,
die probeert te leven,
die probeert een leegte en gemis te omhelzen.
Met een spons in de hand
veeg ik een beetje twijfel en pijn weg
en zie ik mijn geliefde
wie hij of zij ten volle was:
heilige mens, kwetsbare mens,
teken van leven,
aan alle zielen gelijk, met alle heiligen bijeen.
Amen.
