Op 10 augustus kwamen we terug met de Chiromeisjes van het kamp in Opglabbeek. Bij het samenkomen op De Cockplein zie je geluk (want iedereen ziet zijn familie terug) maar ook telkens weer verdriet. Het afscheid nemen van elkaar verloopt nooit zonder tranen want ook dit jaar hebben de meisjes weer 10 intense dagen met elkaar beleefd. Het is me dit jaar vooral opgevallen hoe gemotiveerd de leiding was om er een extra speciale editie van te maken. De groep van Chiromeisjes Diegem is een groep waar ieder kind wel zijn plaats in heeft terug gevonden. Het is ontzettend mooi om te zien hoeveel zorg ze voor elkaar dragen en hoe hard een vijfkoppige leidingsploeg ervoor gaat om er een topkamp van te maken. We vergeten soms vaak hoe mooi het wel niet is dat jongeren vrijwillig zoveel tijd en moeite steken in zo een kamp en zo een Chirojaar. Daarom alweer een dikke merci. Ook natuurlijk bedankt aan de rest van de kookploeg en iedereen die in het jaar de handen uit de mouwen steekt. De Chiro en al zijn kameraden leeft!
