Hoogfeest van Pasen
“Alleluia, Jezus lééft, Hij is verrezen,
geen duisternis is nog donker,
geen woestijn nog dor,
Ja, ik geloof
in de liefde, in de vrede,
in Jezus de Christus.”
© L.J.
Getroffen en getekend door Corona zijn er dit jaar opnieuw geen gezamenlijke vieringen tijdens de Goede Week en met Pasen. En toch blijven wij christenen niet bij de pakken zitten. Nog nooit is er een tijd geweest waarin gelovigen zo creatief waren en zijn om toch hun geloof persoonlijk en in kleine gemeenschap te vieren. Streaming, power points, wandeltochten, warm onthaal in onze kerken: we gebruiken alle hedendaagse middelen om Jezus tot leven te brengen in deze moeilijke en onzekere tijden.
De Goede Week staat voor de deur, het Hoogfeest van Pasen is nabij. Meer dan andere jaren beseffen we dat het leven en verbondenheid met mensen geen evidentie is. Het is geschenk, gave en opgave.
Met Palmzondag verwelkomen we Jezus in ons leven, in onze gemeenschap, in ons gezin. Geen grote menigte mensen dit jaar door de maatregelen. Maar toch even gemeend en van harte. Jezus, welkom!
Met Witte donderdag zal er geen voetwassing zijn dit jaar. Alsof de kunstenaar van het ‘hongerdoek’ dit jaar in een glazen bol kon kijken. Net nu schilderde hij een gebroken voet. De gebroken beleving van ons geloof! Gebrokenheid kan kracht ten leven zijn: gebroken brood, verkruimeld en gesmaakt. Zonder vaste voet proberen we in beweging te blijven in een tijd dat er meer grenzen gevoeld worden dan levenwekkende ruimte.
Ontelbare keren hoorde ik mensen opsommen wat ze missen in het leven van elke dag, wat niet meer kan door de maatregelen. En ja, het klopt allemaal. Maar naar een doods verleden kijken, brengt geen nieuw leven. Lijden en pijn, Goede Vrijdag, Jezus alleen en genageld aan een kruis. Zo herkenbaar in het leven van vele mensen vandaag die lijden door het ‘alleen zijn’, vastgenageld aan de beperkingen hen opgelegd.
Misschien is het beter om ons te sterken en te voeden aan wat wel (al) kan tijdens en na Corona. Een glinstertje liefde, hoop en geloof maakt mee het verschil. Oplaaiend vuur dat donkere gedachten verdrijft, opborrelend water dat de dorheid van het bestaan doordrenkt.
Corona mag ons dan wel afsnijden van het gewone leven, het graf blijft leeg. Geen steen is te zwaar, geen maatregelen te hard, of ze wordt weggerold. Het graf is leeg, licht schijnt naar binnen. Hier is geen leven te vinden, ook geen dood. Het graf is ‘leeg’. Het leven gebeurt in het Galilea van elke dag, in de gewone dingen van ons dagelijks bestaan. Daar komt het leven tot volheid. Wees Paasmens, zie de zon die schuilt achter de wolken, geniet van een regendruppel die zoveel leven doet ontkiemen.
De klokken luiden in alle toonaarden,
maar ze luiden,
een nieuwe toekomst
uit een gestorven verleden vandaan
klinkt van de torens
over de stad van mensen heen.
De steen die mensen
gevangen houdt in het graf
van armoede en lijden,
van onrecht en geweld,
is weggerold.
Niet langer leggen mensen
stenen op elkaar,
maar staan ze op stenen
elkaar tegemoet.
Alleluia, Jezus lééft, Hij is verrezen,
geen duisternis is nog donker,
geen woestijn nog dor,
stromende liefde doordrenkt ons hart,
oplaaiend vuur doet ons toekomst zien.
Ja, ik geloof
in de liefde, in de vrede,
in Jezus de Christus.
In Hem ben ik gedoopt met heilige Geest
om mens en leven te heiligen,
nu en voorgoed.
Zalig Pasen aan iedereen
is mijn verhaal
nu en telkenmale opnieuw. (©cp)
Met dank aan Piet Capoen
