Maria-Lichtmis (opdracht van de Heer in de tempel)
Ieder jaar op 2 februari vieren wij het christelijke feest Maria-Lichtmis of kortweg Lichtmis.
Het is de herdenking dat Maria, de moeder van Jezus, naar de tempel ging voor het verplichte offer na de geboorte van haar zoon.
In het oude Israël, volgens de Joodse wet, was het gebruik dat moeders zich lieten zuiveren in de tempel veertig dagen na de geboorte van hun kind. Ze offerden bij die gelegenheid een lam en twee duiven.
Op 2 februari herdenken wij ook de opdracht van de Heer in de tempel. Zoals elk jongetje wordt ook Jezus toegewijd aan God. Dit feest valt 40 dagen na Kerstmis. Het is de laatste feestdag verbonden aan die van Kerstmis.
Kinderen spelen de hoofdrol met Lichtmis.
Zoals Jezus werd opgedragen in de tempel, is het op vele plaatsen de gewoonte om op 2 februari, of de eerstkomende zondag, de dopelingen van het voorbije jaar in de liturgie te verwelkomen.
Ideaal om opnieuw stil te staan bij zowel de betekenis van het doopsel als bij de opdracht van ouders om hun kind goed en gelovig op te voeden.
Het feest van Lichtmis is een mooie gelegenheid om contact te houden met de ouders van dopelingen en de band aan te halen tussen jonge gezinnen en parochie.
Jonge ouders krijgen zo ook de kans om met elkaar kennis te maken.
Even terug naar het evangelie van Lucas.
Toen Jezus in de tempel door Maria aan God werd opgedragen waren daar ook de oude Simeon en de hoogbejaarde profetes Hanna aanwezig. Lucas schetst hen als vertegenwoordigers van het Oude Verbond, die hun vertrouwen in God bewaard hebben.
Voor Simeon ging een langverwachte droom in vervulling. God had hem immers gezegd dat hij niet zou sterven vooraleer hij de Messias zou zien.
Simeon mag met eigen ogen het begin zien van het geluk dat God aan alle mensen wil schenken.
De hoogbejaarde Hanna, die heel haar leven in dienst van God had gesteld, ziet ook haar verwachting, de Messias te mogen zien, in vervulling gaan.
In haar binnenste voelt zij dat met Jezus haar langverwachte hoop eindelijk is uitgekomen en dat er zich iets radicaals nieuw aandient: vrede en geluk in plaats van miserie en ellende.
Simeon en Hanna zijn een voorbeeld dat wij nu ook, de dag van vandaag mensen nodig hebben die door hun manier van leven getuigen zijn van de vreugde van hun geloof en profeet zijn van Gods liefde.
Voor hen was de ontmoeting met de Messias het mooiste geschenk dat God hen ooit kon geven.
Moge Lichtmis ook voor ons zo’n mooi geschenk zijn.
Stefaan Vanpoucke
