Pinksteren 2022
Pinksteren met het gekende verhaal van de leerlingen, opgesloten in huis, wil geen verhaal zijn om hun angst en gebrokenheid te accentueren. Veeleer wil dit verhaal onze aandacht richten naar de groeiende ‘hoop’ en heling die er is uit hun angst en gebrokenheid vandaan en naar een zending die erin gedoopt ligt.
Ook al zijn deze angst en gebrokenheid de ervaring van kwetsbare mensen van lang geleden, het blijft actueel tot op vandaag. Ontelbare mensen sluiten zich af van de grote wereld, uit angst om de dag van gisteren, vandaag en morgen. Je ziet en hoort het dagelijks in de nieuwsberichten. Mensen schuilen in kelders en ondergrondse metro’s om zich te beschermen tegen de bommen tijdens de oorlog in Oekraïne en op vele andere gekende en ongekende plaatsen. Mensen zijn minder onderweg door de groeiende crisis met vereenzaming als gevolg. Ontelbare mensen zijn aan hun huis gekluisterd door ziekte en ouderdom. Mensen vereenzamen in deze tijden omdat er geen reikende hand is die hen draagt en helpt na natuurrampen.
Aan ons, christenen vandaag, is het om deze angsten op te sporen, in de angsten en gebrokenheid van mensen te gaan staan zoals Jezus deed. Ook al zal de deur van mensenharten soms blijvend gesloten zijn. Liefdevolle zorg en vrede opent elke deur. Vergeet niet dat een thuiskomen bij deze mensen voor hen veelal het enige menselijke contact is met de buitenwereld. Een contact dat hen bevestigt in hun menswaardigheid en menselijke schoonheid, in hun onmisbaarheid.
Durf zoals Jezus in het verborgene van mensenlevens een teken van vrede zijn. Niet eenmalig, niet voor twee keer, maar iedere keer opnieuw. Dit leidt tot hoop en uitzicht naar een nieuw begin. ‘Je staat er nooit alleen voor’! Lotgenoten worden gaandeweg tochtgenoten. Hoop kan er maar zijn door zoals Jezus geen oordeel uit te spreken over angsten en gebrokenheid, maar diepe vrede te ademen. Het is de mensen laten zijn wie ze zijn en juist in deze gelatenheid liefde nabij brengen.
Jezus ademt goede geest, heilige Geest in mensenharten. En zie, geslotenheid breekt open, zoals een zaadje in de akker gelegd, openbarst. Om er kiem van vrede te zijn, gevoed in liefde en zorg.
Pinksteren, het feest van hoop, verbondenheid en toekomst. Maar dit komt er niet zomaar. Door naar de hemel te staren, is er nog geen hemel op aarde. De hemel mogen en moeten we zelf maken. Door de zending van Jezus tot de onze te maken, door zijn zending verder te zetten. Deze zending is niets anders dan liefde ademen, hoop doen opwellen, geloof te zaaien in mensenharten. Eén en verbonden met elkaar, één en verbonden doorheen Jezus met God die menselijk met ons meegaat.
Heer,
breek
mijn geslotenheid,
mijn twijfel en angst,
heel
mijn kwetsuur,
mijn gebrokenheid.
Adem in mij
vrede en rust,
vurigheid en geloof,
heilige Geest
die me doet opstaan
uit het voorbije vandaan
om nieuwe wegen te gaan,
toekomst tegemoet,
een hemelse tijd
zonder onrecht.
Beziel me
in Jouw naam
het kwade te veroordelen
en het goede te verzoenen.
Tot allen één zijn,
in de ene heilige Geest,
met Jou,
verrijzend de Vader tegemoet.
Amen.
((c)capoenpiet)
