Op zondag 23 mei, 50 dagen na Pasen, vierden we het pinksterfeest.
Tien dagen eerder dachten we terug aan de Hemelvaart van de Heer.
Bij de Hemelvaart lezen we in het evangelie dat Jezus uit het gezicht van de apostelen verdween nadat Hij hen zegende. Jezus had, op het einde van zijn leven, aan zijn leerlingen beloofd ze niet in de steek te laten, maar hun zijn Helper te sturen.
Na zijn dramatische kruisdood, kwam het leven in Jeruzalem weer op gang. De vrienden van Jezus en zijn apostelen, ze voelden zich ontredderd en sloten zich op in hun huis, met deuren en vensters stevig gesloten. Ze zochten steun bij elkaar en ze baden tot God, die Jezus zo graag zijn Vader noemde. Dat hadden ze hem zo vaak zien doen.
Midden hun angst en onzekerheid herkenden zij dan plots het vuur van het echte geloof en een vonk van Gods levengevende liefde sloeg over op zijn geliefde mensen. Hun angst verdween en ze kwamen naar buiten.
Hun hart was vol vreugde en hun enthousiasme om te getuigen van Gods goede Geest, kende geen grenzen: hoe Hij mensen weet op te tillen op een moment van zwakte, van onrust, van onzekerheid en kwetsbaarheid.
Zo groeit er, telkens weer, hoop en vertrouwen in God, die ons de hand reikt! En die zo alles ten goede leidt.
In vele gebeurtenissen werd het de apostelen nu duidelijk: Jezus leeft verder in liefdevolle mensen. Hij stuurt zijn volgelingen op pad om God als een bron van liefde kenbaar te maken.
Zo groeide en groeit Gods Kerk. Hij verzekert ons van zijn vrede en van zijn zegen tot op vandaag!
Vandaag voelen we ons stilaan weer opgenomen in dat kerkgebeuren nadat de corona-epidemie ons van elkaar scheidde! Wel werden van alle kanten hulplijnen geboden en daar maakten we dankbaar gebruik van. Maar we willen mekaar wel echt ontmoeten en weten en zien hoe het met de anderen gaat! We willen weer een echte en hechte gemeenschap vormen en zoals de apostelen naar buiten komen en ervaren hoe goed het doet weer te ondervinden dat we deel uitmaken van een gemeenschap die we Kerk noemen. Iedereen is bij ons welkom en we gaan straks weer op weg met Gods vrede!
Louisa
