Woordje van Pater Nand in de startviering in Machelen op 8 september 2019
Met de parochieploeg en met de groep liturgie hebben we als jaarthema voor onze parochie gekozen:
“Machelen: een hoopvol, wereldwijd dorp”.
Daarin ligt een wens, een verlangen, een hoop, maar ook een opdracht.
In Machelen zijn er momenteel 83 verschillende nationaliteiten.
Soms hoort men wel eens door oudere Machelaars zeggen: “Wij zijn hier de vreemdelingen”.
Jongeren daarentegen vinden het normaal dat ze in de klas of in de jeugdbeweging samen zijn met kinderen die een ander kleur hebben, een andere taal spreken of een ander geloof belijden.
En die jongeren zijn de toekomst van een pluriforme gemeenschap.
Sommigen onder ons zien met een zeker heimwee naar dat mooie dorp van vroeger, waar iedereen, iedereen kende, en zoals Wim Sonneveld het bezingt in zijn lied ‘Thuis heb ik nog een ansichtkaart’.
Dat dorp bestaat niet meer en zal nooit meer terugkeren. Het is hier een halve stad geworden met steeds meer en meer appartementen en huizen en steeds minder en minder groen.
En in al die nieuwe woningen komen nieuwe mensen van overal.
Staan we voor hen open en ontvankelijk? Zijn ze welkom bij ons?
Jaren geleden schreef een zekere prof. Baeck, prof aan de unief van Leuven het boek: “De wereld, mijn dorp”. Daarin pleit hij voor meer begrip en een grote openheid voor elke cultuur en voor ieders geloofsovertuiging.
“Machelen: een hoopvol, wereldwijd dorp”.
In dat wereldwijd Machelen leven wij vandaag, met zoveel verschillende mensen, mensen met een andere taal, een andere kleur, een andere geloofsovertuiging of godsdienst.
Een multiculturele en interreligieuze samenleving.
Het zijn allemaal mensen die, precies zoals wij, hunkeren en hoopvol uitzien naar geluk en vrede, naar een dak boven hun hoofd, zoals we juist nog hebben gezongen.
Wij zijn niet het enige en ook niet het eerste dorp waar zoveel verschillende groepen mensen samenleven.
In het evangelie lezen we dat 2000 jaar geleden zoiets ook al bestond.
Bij het 1ste Pinksterfeest, toen Petrus, na de dood van Jezus, voor de eerste keer tot de mensen durfde spreken, kwam er een ganse massa naar hem luisteren: mensen van verschillende origine, met een eigen taal, en zo zegt het evangelie, iedereen begreep hem in zijn eigen taal.
Met dat begrijpen bedoelde de evangelist waarschijnlijk: ze leefden er samen als gemeenschap, ze leefden in vrede en vriendschap met elkaar, ze aanvaardden mekaar.
Er zullen daar ook wel moeilijkheden en ruzies geweest zijn, zoals overal en altijd.
Dat kunnen we opmaken uit dat stukje evangelie dat we zojuist beluisterden:
De apostel Johannes was 90 jaar toen hij zijn evangelie schreef.
Die man had tijdens zijn lang leven zeker heel wat meegemaakt aan lief en leed, aan ruzie en onenigheid, ook tussen de eerste groepen van christenen.
Hij spreekt een verzoenende taal en gans zijn boodschap kunnen we samenvatten in 3 woorden: “Heb elkander lief, zie mekaar graag”.
Dat is nog altijd de christelijke boodschap voor alle tijden, voor alle volkeren: “Mensen, bemin elkaar”.
Diezelfde boodschap werd in de 13e eeuw ook gebracht door een zekere Roemi.
Roemi is moslim en één van de grootste mystieke dichters van de Islam.
In de regio waar hij woonde, was er ook heel wat onrust tussen de verschillende gemeenschappen en religies, tussen Moslims, Joden en Christenen.
Met zijn gedichten bracht hij een boodschap van vrede en verdraagzaamheid aan mannen en vrouwen van allerlei strekkingen en geloofsrichtingen.
Hij wist een sfeer te brengen van dialoog, van medeleven en begrip en hij pleitte voor een gelijke behandeling en een liefdevol aanvaarden van elke groep.
Vrede tussen de verschillende groepen mensen, tussen de verschillende culturen en geloofsovertuigingen kan er maar zijn, wanneer men probeert het multiculturalisme en het interreligieuze te beleven in het dagelijks leven.
Dat was vroeger zo, dat is vandaag nog altijd zo.
Onze paus Franciscus benadrukt dat heel dikwijls in zijn toespraken.
In ons hoopvol, wereldwijd dorp Machelen zijn er de laatste jaren veel buitenlanders bij gekomen en ik meen te moeten vaststellen dat men het vooral moeilijk heeft met moslims. Er wordt zoveel over die mensen verteld zonder dat we hen in feite kennen.
Natuurlijk zijn er af en toe botsingen waar mensen met andere gewoonten en gebruiken samen leven.
Maar, zo schrijft Roemi ook, als we ons nederig en eenvoudig durven openstellen voor de goddelijke zingeving van het leven en durven geloven dat we allen van God zijn, dan mogen we hoopvol uitzien naar verzoening en vernieuwing.
Daarom zouden we dit jaar ook willen proberen meer contact te krijgen met de moslimgemeenschap door bvb een bezoek te brengen aan de moskee.
In die mooie, veelzeggende eerste lezing van vandaag hoorden we die moeder aan haar zoontje zeggen: roep eens mooie woorden naar die jongen en hij zal mooie woorden terugroepen. M.a.w. Als we goed zijn voor anderen zullen anderen ook goed zijn voor ons.
Het positieve in de ander durven zien en erkennen.
De rijkdom van een gemeenschap ligt in de grote verscheidenheid van culturen en godsdiensten waar iedere groep zijn eigen waarden kan en mag beleven.
Dan wordt het als een regenboog met vele mooie kleuren die zich uitspant over dat wereldwijde dorp.
Dat dorp zouden we graag bewoonbaar houden waar iedereen, jong en minder jong, zijn plaats heeft, aanvaard en gerespecteerd wordt.
In onze themavieringen die we af en toe hier in onze kerk zullen houden dit jaar, willen we dat telkens benadrukken.
Dat kan niet gerealiseerd worden door een paar mensen.
Daarom heeft de parochieploeg samen met de liturgische ploeg naar de verantwoordelijken van alle christelijke groeperingen van de parochie een brief gestuurd met de vraag of ze, eenmaal per jaar, een eucharistieviering willen helpen voorbereiden waarin telkens, vanuit de eigen beweging, de aandacht gevestigd wordt op het jaarthema:
“Machelen: een hoopvol, wereldwijd dorp”.
We willen ook proberen af en toe een ander zangkoor uit te nodigen om aan onze vieringen een bijzonder tintje te geven.
Zo willen we dit jaar proberen samen een gemeenschap op te bouwen waar het goed is om te wonen en te leven voor iedereen.
Samen hoopvol uitzien naar ons wereldwijd dorp van Machelen!
Pater Nand
