Woordje zondag 13 juli 2025
Beste mensen,
Eén van mijn kleine zonden is het niet kunnen weerstaan aan een goed boek.
Zeker in de vakantieperiode (jawel, dat bestaat ook als je met pensioen bent) durf ik al eens een extra boek aan te kopen. En zo viel mijn oog de voorbije week op het boek “Durf moedig te zijn op beslissende momenten” van Mariann Budde.
Mariann Budde is de kleine, frêle episcopale bisschop die de moed had om beleefd maar in niet mis te verstane termen de nieuwe president van de Verenigde Staten op zijn christelijke plicht te wijzen en om hem te vragen de termen rechtvaardigheid en vooral barmhartigheid eens terug op te zoeken in het woordenboek. Daar moet je moed en ook lef voor hebben! Ze heeft de gevolgen van haar eenvoudige vraag ook ondervonden maar bleef onbevangen rechtop staan.
Wat heeft dat te maken met deze viering?
Mariann Budde was heel erg bewogen door Martin Luther King en bij het doorbladeren van het boek viel mijn oog op een stukje over de barmhartige Samaritaan waarin zij hem aanhaalt. Waarover gaat het evangelie vandaag? Inderdaad, de barmhartige Samaritaan.
Ik lees een stukje voor: "Kings bewogenheid ontroert mij telkens weer. In een preek in Washington National Cathedral op de laatste zondag van zijn leven sprak hij over de smartelijke armoede in Amerika, van de getto’s in het noorden tot het platteland in het zuiden. Hij beschreef dat hij honderden Afro-Amerikaanse kinderen in Marks, Mississippi, blootvoets op straat had zien lopen, en families die met ratten en kakkerlakken in slecht onderhouden appartementen woonden. Hij bekende dat hij vaak tot tranen toe geroerd was. En op de stormachtige avond voor zijn dood dacht King na over de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. In dat tijdloze verhaal herinnerde hij zijn toehoorders eraan dat twee religieuze leiders een dodelijk gewonde man zagen en ervoor kozen langs hem heen te lopen.
Alleen een man van een geminacht ras, een Samaritaan, bleef staan om te helpen. Die man illustreerde wat King “gevaarlijk altruïsme”, de essentie van liefde, noemde.
De eerste vraag die de priester en de Leviet stelden toen ze de gewonde man zagen, was: “Als ik stop om deze man te helpen, wat gaat er dan met me gebeuren?”
De barmhartige Samaritaan draaide de vraag om: “Als ik niet stop om deze man te helpen, wat zal er dan met hem gebeuren?” Dàt is de vraag die vandaag gesteld moet worden.
Kings vraag vormt de kern van opofferende liefde en aanvaarding. Mededogen voor een ander stelt ons in dienst van iets buiten onszelf en helpt ons vanbinnen groter te worden dan het lijden dat we moeten verdragen of verkiezen te verdragen. King geloofde dat alleen liefde bij machte was de cyclus van geweld en haat te doorbreken, zoals Jezus aan het kruis heeft laten zien ... in tegenstelling tot anderen aarzelde Hij nooit in Zijn toewijding aan de weg van de liefde."
Tot zover het stukje uit het boek.
Laat me even vermelden dat het kruis/het lijden niet moet vereerd worden maar wel de grootste, op anderen gerichte liefde, die tot dat kruis heeft geleid.
Mariann Budde zegt dat moed geen gave is maar een keuze die elke dag opnieuw gemaakt moet worden.
We kennen allemaal mensen die eenzelfde uitzonderlijke moed hebben als de barmhartige Samaritaan. In alles wat aan hen gebeurt beslissen zij keer op keer om, al is het een sprankeltje, moed te verzamelen omwille van de liefde.
Dat we er dagelijks voor mogen kiezen om moedig te zijn in alles wat ons die dag gebeurt en dat we telkens weer onszelf de vraag durven stellen: wat gebeurt er aan mijn naaste wanneer ik niet voor hem/haar opkom, wanneer ik hem/haar niet help?
Een doordenkertje voor deze vakantieweek. Amen.
“Durf moedig te zijn” Mariann Budde – KokBoekencentrum Uitgevers Utrecht – ISBN 978 90 435 4335 4 . NUR 740
