We zijn in de donkerste tijd van het jaar.
We houden niet van duisternis.
Rondom ons zien we heel veel lichtjes
verschijnen.
Duisternis moet verdreven worden.
Maar…
een lichtje, een kaars is genoeg
om in het duister de weg te vinden.
Een kleine vlam is voldoende
om een bos in lichterlaaie te zetten.
Week na week steken we in deze advent een
kaars aan.
Een kaars die vertelt over ‘hoop’.
Hoop op een kleine twijg die een nieuwe lente
aankondigt.
Hoop op een daad van solidariteit voor de mens
in nood.
Hoop op een medemens die blijft geloven in
vrede.
Hoop op een samenleving waar iedereen meetelt.
Vandaag steken we de derde kaars aan.
Ze wil in ieder van ons die hoop aanwakkeren.
Bidden wij bij dit gebaar:
God naar wie wij verlangen,
met het aansteken van de adventskaars vragen
wij:
mogen wij hoopvolle, aanstekelijke mensen zijn
en het steeds meer worden.
Mag het licht ons aansteken
tot geloof in het goede,
tot daden van solidariteit voor wie het moeilijk
heeft.
Vicieuze cirkel
de vicieuze cirkel
van arm maakt ziek maakt arm
zouden we graag doorbreken
met man en macht
of ook met vrouw en zacht
krachtdadig, weldoend warm
en niet alleen
met woorden die we spreken
maar ook met daden van verzet
met politieke moed en empathie
die nu nog vaak ontbreken
de vicieuze cirkel
van ziek maakt arm maakt ziek
zouden we graag doorbreken
vasthoudend, energiek
met jaarlijkse campagnes
die misschien iets losweken
en niet alleen
met woorden die we schrijven
maar met concrete acties
voor welzijn en voor groeikansen
die toenemen en blijven
Hilde Van Parys
(Uit: "Inspiratiemap voor vieren en bezinnen 2025" Welzijnszorg)
