Herinner U de namen, Heer ...
Bij een uitvaart gedenken we een overledene en vertrouwen we hem of haar toe aan de levende God. In de afscheidsliturgie gaat het niet om een vlotte heiligverklaring van de overledene. De christelijke grondhouding is er anders. We bidden er voor de gestorvene opdat hij of zij de kracht van Jezus' opstanding mag ondervinden. We hopen en vragen dat Gods barmhartigheid zich sterker zal tonen dan de zwakheid en fouten van wie is heengegaan.
De toonaard is er één van stille hoop dat het leven dat op aarde is stilgevallen, dankzij God mag herademen in zijn koninkrijk. Menselijk gesproken is er niets te doen tegen de dood. Alleen de kracht van Gods liefde kan iemand wegroepen uit de kilte van het dodenrijk. Daarom bidden we dat God de kracht van zijn reddende hand mag tonen aan wie wij uit handen moeten geven.
Met Allerzielen doen we hetzelfde voor alle overleden gelovigen. We gedenken er in het bijzonder wie ons in het voorbije jaar zijn ontvallen. We bidden voor hen van wie we het gemis nog sterk voelen. We bidden er ook voor de overledenen waar niemand ooit aan denkt of voor bidt. We leggen ons niet neer bij de schijnbare overmacht van de dood. We durven protesteren tegen de dood vanuit het geloof in Jezus' verrijzenis op de derde dag. We herinneren God aan zijn belofte dat wie hier op aarde zijn hoofd heeft neergelegd het weer mag oprichten in zijn Huis.
Op Allerzielen leggen we aan de Heer ons verlangen voor dat de doden bij Hem thuis mogen komen. We drukken onze hoop uit dat Hij hun hart zal zuiveren en hen zal gereed maken om voorgoed geborgen te zijn in zijn Liefde. We bidden om rust na hun werken, om licht in hun duisternis, om eeuwig leven. We blijven verbonden met onze overledenen. We herinneren ons waar ze groot in waren als mens en christen, we bidden voor hen dat ze hun bestemming in God mogen vinden. Midden onze droefheid en onze vragen brandt het licht van de paaskaars. We blijven mensen van hoop.
Geprezen zij zijn Naam, komt zingen wij te saam, met alle heiligen ...
Gedurende het kerkelijke jaar vieren we de gedachtenis van tal van zaligen en heiligen die door de kerk erkend zijn. We vieren hen niet op de verjaardag van hun geboorte maar op de verjaardag van hun sterven, toen ze door God bij de hand werden genomen en in zijn hemel werden binnengeleid. Verspreid over het jaar worden ze ons als voorbeelden getoond. Ze zijn inspirerende modellen voor ons om één of ander facet van het evangelie sterker te beleven.
