Vakantie, ook de periode dat jeugdbewegingen op kamp gaan, het is het hoogtepunt van een jaar werking. Zo ook bij onze Chirogroepen. Ze waren dit jaar niet zo ver van huis. Eind juli trok ik naar Gierle waar Chiro Heilig Hart en Sint-Gummarus op bivak waren. Een week later, begin augustus, was het de beurt aan de Chiro van Lisp. Zij zaten iets verder, in Heusden-Zolder. Graag geef ik hier een kort verslag met een aantal foto’s van de beide bezoeken aan de Chirobivakken.
Maandag 29 juli: naar Chiro Heilig Hart en Sint-Gummarus
Mijn bezoek aan het bivak was al maanden gepland op vraag van de leiding. Zoals elk jaar verwachten ze me om met hen eucharistie te vieren. Dat doe ik al sinds 1979, het jaar van mijn priesterwijding. De viering was gepland om 16 uur, maar ik was er iets na de middag. Kaatje was mee, de jeugdpastor. Ergens onderweg, in de buurt van Gierle, gingen we nog een kleinigheidje eten. Eigenlijk was het niet nodig geweest, want toen we op het bivak aankwamen, was de kookploeg nog volop aan het eten en we hadden nog kunnen aansluiten. Hoe weten ze die bivakplaatsen toch altijd te vinden. Het was een prachtig terrein, heel veel plaats voor de tenten, speelterrein, de keuken was goed georganiseerd. De kleintjes sliepen in lokalen, oude varkensstallen, het was alleen aan de buitenkant nog te merken. Af en toe kwam er wel een reuk van varkens overgewaaid, van een boerderij verderop. Maar ja ook dat is bivak. Het was de dag dat de aspi's de leiding hadden, een goede voorbereiding op de komende jaren. En toch wel verwonderlijk, heel die bende was nog behoorlijk fit, ondanks de hitte van de voorbije dagen. Overal waar je kwam, een opgestoken hand, een goeiedag... ja, de meesten kennen me van de vorige jaren, van de viering met Christus Koning en de Sint-Gummarusprocessie. En ze wisten ook dat het straks viering zou zijn. Die was voorbereid door de kleinste afdelingen. We hadden nog tijd, dus konden we overal rondkijken, genieten van de bedrijvigheid. En ondertussen een kop koffie en een stuk meloen. En dan werd het stilaan tijd voor de viering. Het kampthema was Asterix en de ziener’. Ik had, als Asterixverzamelaar, het boek de dag ervoor nog even gelezen. De ziener was eigenlijk iemand die tweedracht probeerde te zaaien, met alle mogelijke conflicten als gevolg. Als evangelie nam ik de ruzie die er ontstond tussen de leerlingen van Jezus toen de moeder van twee van hen vroeg dat haar zonen links en rechts van Jezus in zijn koninkrijk mochten zetelen. Ook in een jeugdbeweging ontstaan er al eens conflicten, is er jaloezie..., hoewel ik daar op het bivak niets van gemerkt heb. Er was alleszins veel aandacht tijdens de viering. Na de communie was er zoals elk jaar dat emotionele moment waarop leidsters, leiders en aspi's hun engagement uitspreken naar het nieuwe werkjaar toe. Enkelen van de leiding stoppen na jaren van inzet, aspi's komen erbij, de teller blijft op zo’n kleine dertig. Ik spreek mijn dank uit voor hun inzet. En zij bedanken mij met een mooie bivakkaart, een Gummarus om op mijn Chirohemd te naaien en een Lierse centrumbon. Ze weten dat het niet hoeft, maar ze willen me elk jaar toch iets geven. Na de viering werd het stilaan tijd voor het avondeten. Goed georganiseerd zat iedereen al vlug te eten. Ook de overschot van ’s middags ging er goed binnen: Italiaanse pasta smaakt me altijd. En er was ambiance aan tafel. De karweitjes achteraf, afwas, toiletten kuisen, enz. het gebeurde allemaal met veel plezier. Met een heel goed gevoel nemen we afscheid en rijden we terug naar Lier...
