Doopsel van Christus | Kerknet
Overslaan en naar de inhoud gaan

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
kerknet
  • Hulp
  • Startpagina portaal
  • Mijn parochie
  • Aanmelden of registreren
Menu
  • Startpagina
  • Kerk
  • Vieringen
  • Shop
  • Zoeken

Pastorale Eenheid H. Gummarus & Z. Beatrijs Lier

  • Startpagina
  • Contacten
  • Zoeken
  • Meer
    • Zoeken
    • Archief Begrafenis Centraal Kerkbestuur (CKB) Communie aan huis Contact Doopsel Eerste communie Huwelijk, dankviering, jubileum Inspirelli Lier Kerkraad Onderwijs Parochieblad Kerk & leven Parochiegeschiedenis Parochiesecretariaat Parochiezaal Plaatselijke kerngroep (PKG) Preek van de week Team van de pastorale eenheid Toerismepastoraat Verenigingen Vieringen Vormsel Werkgroepen Ziekenzalving
Doop van Christus, Pia Foierl © Image

Doopsel van Christus

icon-icon-artikel
Gepubliceerd op woensdag 8 januari 2025 - 15:28
Afdrukken

Volgende zondag vieren wij weer feest in de kerk. We kunnen er niet genoeg van krijgen. We vieren dan het doopsel van Christus en we hebben nog maar pas zijn geboorte gevierd. De kerststal staat ten andere nog in onze kerk (bij mij thuis ook trouwens), want de wijzen zijn vorige zondag nog maar gearriveerd om de kleine Jezus eer te brengen.

Doop van Christus, Pia Foierl © Image

Maar in werkelijkheid waren er dertig jaren tussen die geboorte en het doopsel van Jezus, jaren waarover we nauwelijks iets weten. En toch mogen we gerust zeggen dat die dertig jaren belangrijke jaren geweest zijn in zijn leven. Want de dingen die Hij later zal verkondigen, zijn manier van leven, zijn spreken over God en zijn omgaan met mensen, dat alles moet Hij ook van thuis hebben meegekregen. Daar, thuis, moet Hij geleerd hebben om echt de mens te zijn zoals wij Hem uit de evangelies kennen. Thuis, van zijn ouders, heeft Hij leren vertrouwen op God en daar moet Hij ook hebben leren houden van de mensen. Ja, die dertig jaren moeten voor Jezus belangrijke jaren geweest zijn.

Maar voordat Hij met zijn gedachten naar buiten wilde treden, naar de mensen toe, liet Hij zich dopen door Johannes. En tijdens dat gebeuren scheurde de hemel open, en klonk er een stem: ‘Gij zijt mijn Zoon, de welbeminde, in U heb Ik mijn behagen gesteld.’ Dat wil zeggen: ‘Jij bent een mens naar mijn hart’ (Lucas 3, 22). Eigenlijk zegt God dat tegen ieder kind dat gedoopt wordt: ‘Jij bent mijn lief kind’. Maar een mens worden ‘in wie God welbehagen heeft’, dat vraagt een leven lang inzet.

Jesaja vertelde al eeuwen daarvoor waarom Jezus een mens was naar Gods hart: ‘Hij roept en schreeuwt niet, Hij zet geen grote mond op tegen kleine mensen; het geknakte riet zal Hij niet breken, de kwijnende vlaspit niet doven. In waarheid zal hij de gerechtigheid laten stralen.’ (Jesaja 42, 3). Als wij ook zo leven, met respect voor de zwakken, niet kapot maken wat er al slecht aan toe is, het geknakte riet dus niet breken, maar helen, als wij gerechtigheid laten winnen van oneerlijkheid, zijn ook wij mensen naar Gods hart.

Zo’n mens word je niet vanzelf. Zo iemand kun je eigenlijk maar worden als je in je kinderjaren en in je jeugd ouders en andere lieve mensen om je heen hebt gehad die je voorleefden te vertrouwen op God en van mensen te houden. Een goed christen kun je maar echt worden als je in je jonge jaren mensen om je heen hebt gehad die leefden in Gods Geest, die waren aangestoken door dat vuur van Gods Geest: ouders, leerkrachten, catechisten in voorbereiding op de eerste communie en het vormsel. En ja, ook priesters met het hart op de juiste plaats.

‘Gij zijt mijn geliefde Zoon’, Servatiusbasiliek, Maastricht © Michael Tillmann

‘Ik doop u met water’, zegt Johannes, ‘maar Hij die na mij komt zal u dopen met heilige Geest en met vuur’.

Als priester of diaken doen we dikwijls zoals Johannes. We dopen met water en dan zeggen we: ‘Dit kindje is nu kind van God’. Maar als het een mens wil worden zoals God mensen bedoeld heeft, een mens in wie God echt welbehagen heeft, aan wie Hij plezier beleeft, dan zullen de ouders dat kindje moeten dopen met zijn Geest. Ik bedoel daarmee: thuis zal het moeten ondergedompeld worden in een christelijk leefmilieu. Thuis zal het de Geest van Jezus moeten kunnen opdoen; thuis zal dat kind geloof in God en liefde voor de mensen moeten meekrijgen. Wat wij als priester of diaken doen bij een doopsel, is een gebaar stellen. En dat gebaar zal echt betekenis krijgen als de mensen rondom dat kind leven in Gods Geest.

Ik vermoed dat de kleine Jezus nooit de Jezus van de evangelies zou geweest zijn, de Messias, als Hij geen ouders had gehad die Hem waren voorgegaan in geloof en in liefde voor de mensen, vooral voor mensen die als riet geknakt zijn, of leven als een kwijnende vlaspit. En juist omdat Hij tot zulke mens was opgevoed, was zijn doopsel door Johannes een heel sterke ervaring. Hij ervaart hoe wonderlijk dicht God bij Hem is. Hij is inderdaad ‘Gods liefste Zoon, de man naar Gods hart’.

Mogen ook wij in ons leven de ervaring hebben dat Gods hemel opengaat. Mogen er in onze gezinnen veel kinderen opgroeien die Gods liefste kinderen zijn, mensen naar Zijn hart.

Jan Verheyen, pastoor-deken

Gepubliceerd door

Pastorale Eenheid H. Gummarus & Z. Beatrijs Lier

Meer

Artikel

Deel dit artikel

Deel op Facebook
Deel op Twitter
Deel via e-mail

Lees meer

Hoe ondersteun je dementerenden? © Freepik
Lees meer

Ethiek van euthanasie bij vergevorderde dementie

icon-icon-evenement
Belgische jongeren - WJD Portugal 2023 © Don Bosco
readmore

Jaarrapport van de katholieke Kerk in België 2024

icon-icon-persbericht
Een gedeelde missie voor alle gedoopten
readmore

Gebedsintentie paus oktober 2024: voor een gedeelde missie

icon-icon-inspiratie

Recent bezocht

Bekijk je recent bezochte microsites, auteurs en thema's
© 2025 Kerk en Media vzw
Vacatures
Contact
Voorwaarden
YouTube
Twitter
Facebook