Dat wil niet zeggen dat we het kruis geen plaats moeten geven in ons leven als christen. Het kruis krijgt ook een plaats tussen de mensen, en evengoed op eenzame of bijna niet te bereiken plaatsen. Heel wat jaren heb ik vakanties gedaan met jongeren in Zwitserland. Op bijna elke bergtop staat er wel een kruis, maar evengoed in het dal of gewoon aan de rand van een alpenwei. Nu ik minder ver op vakantie ga, in de Ardennen, kom ik ook daar regelmatig kruisen tegen langs de weg, aan de gevel van een huis, een kerk of kapel. Ik kan het niet laten om die te fotograferen. Ja, van kruisen heb ik al een hele verzameling foto's.
Waarom planten mensen een kruis? Misschien als herinnering aan een gebeurtenis, als herinnering aan een dierbare, als teken van respect voor de natuur, als vraag om bescherming. Maar ik ken evengoed gehuwden die mekaar nog elke avond een kruisje geven, en ook aan hun kinderen voor het slapengaan. Zoals we dat ook in niet-coronatijden bij kinderen doen die hun eerste communie nog niet gedaan hebben en met hun vragende blik naast papa of mama staan die te communie komt.
En welk gezin heeft niet op een bepaald moment ook een kruis te dragen? Ook een zieke of alleenstaande voelt het kruis, de ene dag al zwaarder dan de andere. Ook Jezus droeg zijn eigen kruis. Hij is er driemaal onder gevallen en ze moesten Hem helpen om weer recht te komen. Dat kruis is nog altijd symbool van lijden, van afzien, van pijn en verdriet ...
En toch is dat kruis het teken van ons christen-zijn. Daarom ook krijgen de vormelingen in een speciale viering een kruisje omgehangen als oproep om hun christen-zijn te beleven, als herinnering vooral aan Jezus die in zijn liefde voor ons tot het uiterste is gegaan. Het heeft dus niets meer vandoen met een militair zegeteken, maar een teken dat de dood werd overwonnen. 'De Mensenzoon moet omhoog worden geheven opdat eenieder die gelooft, in Hem eeuwig leven zal hebben', zo schrijft de evangelist Johannes (3, 14). Wie gelovig opkijkt naar de Gekruisigde, heeft eeuwig leven. En Jezus verwijst dan naar de reddende bronzen slang die Mozes op een paal bevestigde toen de Israëlieten in de woestijn geplaagd werden door venijnige giftige slangen. Wie gebeten werd en opkeek naar de slang van Mozes werd gered. Een bijbels verhaal met magische inslag. Men dacht een kwaal te bestrijden door een symbool van de kwaal zelf. De opgerichte slang van Mozes vinden we ook terug op de voorruit van de wagen van een arts. Een rode slang die zich rond een paal kronkelt. Symbool van genezing, van nieuw leven.
