Feest van Kruisverheffing

Het kruisteken en het kruisbeeld hebben in ons leven als christen altijd een bijzondere plaats ingenomen. Het is niet meer weg te denken, overal is het aanwezig. Kom je in een kerk, dan zie je zeker het kruisbeeld dicht bij het altaar in de vieringruimte. Zeker in de Heilig Kruiskerk, Kartuizers, kan je niet naast dat grote eiken kruisbeeld, gebeeldhouwd naar het grote kruis aan de vroegere ingang van het Kartuizersklooster. Dat is het voordeel van die sobere kerk, dat de aandacht gaat naar datgene waarnaar onze kerk genoemd is, het heilig kruis. Nu donderdag 14 september 2023 vieren wij het feest van Kruisverheffing, maar we willen het zoals gewoonlijk hernemen volgende zondag, op 17 september 2023.

Toen ik enkele jaren geleden met een collega-pastoor een uitstap maakte naar Marche-les-Dames en Lavaux-Sainte-Anne, om daar enkele kloosters te gaan bezoeken, had ik een wondere ontmoeting met een jonge zuster uit Bastogne die een prachtig getuigenis gaf van haar bezieling, van haar geloof en van haar liefde voor Christus. Naar het einde toe van ons gesprek gaf ze ons beiden een klein kruisje. Ik dacht eerst bij mezelf: 'Nog een kruisje, ik heb er eigenlijk al zoveel ...'. Maar dan voegde die jonge zuster eraan toe dat we dat kruisje niet voor onszelf mochten houden, maar het moesten doorgeven als getuigenis en als uitnodiging ... Het heeft een hele tijd in mijn auto gehangen tot ik iemand zou tegenkomen die dat kruisje nodig zou kunnen hebben ... Ik ben die uiteindelijk ook tegengekomen.

Iemand die rationeel denkt, kan niet geloven dat een kruis redding kan brengen, zoals het ook voor de Joden in de woestijn niet gemakkelijk was om te geloven dat het opkijken naar een bronzen slang redding kon brengen. Maar diegenen die zich overgaven aan dat teken werden gered.

Ook voor ons is het niet altijd gemakkelijk te geloven in het teken van een kruis. Je moet er willen voor openstaan. Toen ik bij een vrouw op rouwbezoek was omdat haar echtgenoot overleden was, vertelde die vrouw mij dat haar man bij zijn laatste verjaardag als verjaardagsgeschenk een kruis gevraagd had. Ze had het daar wat moeilijk mee. Ze heeft hem een kruis gekocht, maar ook nog een Kindje Jezus van Praag, want zo'n kruis alleen ... En toch denk ik dat de overledene, een gelovig man, vooral naar dat kruis heeft gekeken en niet zozeer naar dat schoon Kindje Jezus van Praag, en dat hij in dat kruis veel steun heeft gevonden. Opzien naar de Gekruisigde Jezus is zich telkens opnieuw willen bekeren, zich opgeroepen weten om zich over te geven aan die Jezus, ook en vooral misschien in momenten van lijden, van ziekte en pijn.

Wat doet ons dat kruis? Wat denken wij, wat bedoelen wij als wij een kruisteken maken? We maken zo dikwijls een kruisteken, vaak onwetend. Je ziet het soms een wielrenner doen: is het bedoeld als een magisch gebaar of is het gewoon maar een reflex? Maar als we heel bewust dit teken stellen en daarbij de woorden spreken, dan stellen we ons leven, ons hele bestaan en ons hele mens-zijn op een andere golflengte, namelijk op die van God. Dan vertrouwen we ons toe aan Gods belofte, en worden we zelf drager van die belofte: dat we zo herboren willen worden tot nieuwe mensen, die de waarheid willen doen.

Hoewel dit kruis teken is van een mens die gestorven is, weten we sinds Jezus dat de dood niet het laatste woord heeft bij onze God, maar wel de liefde. Mag dit feest van Kruisverheffing ook ons uitnodigen tot liefde; dat ook bij ons de liefde tot God en onze medemens het laatste woord mag hebben.

Jullie zijn welkom in de viering van Kruisverheffing nu donderdag 14 september om 19 uur in de Heilig Kruiskerk, Kartuizers. Maar ook welkom zondag 17 september om 11 uur in een feestelijke gezongen viering. We brengen zo eer aan de Gekruisigde!

Jan Verheyen, pastoor-deken