Hoe gaat het met jou???
Nu het coronavirus ons lijfelijk op een afstand houdt, moeten we op een andere manier contact zoeken. Want ja, alle vieringen zijn voorlopig opgeschort. Geen vergaderingen. Geen drukte in de straat bij het begin en einde van de school. Geen kindergejoel op de speelplaats. Niemand die aanbelt om één of andere pastorale vraag te stellen ... Geen concerten of toneelvoorstellingen, enz. enz. Ja, heel het sociale leven is stilgevallen ... Ook onze buren zien we maar met mondjesmaat en op grote afstand. Met medewerkers is er af en toe contact via de sociale media. Mensen die nog trouw naar de kerk kwamen 's zondags zien we helemaal niet meer ... Het is wennen ... Hoe gaat het intussen met jou? Hopelijk nog gezond en wel? Lukt het om de letterlijke afstand met geliefden mentaal en emotioneel te verwerken? Vind je de hulp die je nodig hebt? Lukt het om op andere manieren contact te leggen met wie je zo slecht kan missen? Via telefoon, skype, mail, facebook ... Wist je dat onze bisschop elke dag om 17 u. een korte viering voorgaat en 's zondags om 10 u. een eucharistieviering? Een ongewoon beeld: helemaal alleen in die grote kathedraal van Antwerpen.
Hoe kan je verbinden met deze livestream?
Wat ons betreft: wij zijn voorlopig (we schrijven vandaag 22 maart) gelukkig ook nog gezond. Elke morgen als we opstaan is dat ons eerste gedacht: 'Oef. Geen ziekteverschijnselen ...'. We proberen ook goed op te passen: geen onnodige contacten, afstand houden, aantal winkelbeurten beperken en ook daar afstand houden, handen wassen, enz.
Dat we niet naar onze kinderen en kleinkinderen mogen, valt wel zwaar. Onze jongste zoon heeft geen kinderen en die belt dagelijks om te horen hoe het is en efkes te praten over koetjes en kalfjes. Onze schoondochter (gezin met 5 kinderen) WhatsAppt veel met videokes en foto's van de bende. En met onze (gescheiden) dochter hebben we elke dag skypecontact. Als de drie jongens bij haar zijn videoskype. Dat vinden ze superleuk. Zo blijven we toch nog een beetje verbonden.
Wat we wel elke dag doen, is wandelen en fietsen (zie foto: genomen in een park in Hove). Voorlopig mag dat nog, wordt het zelfs aangeraden. Helaas mogen we niet naar de zee waar we zoveel van houden. Daar is het nu anders zalig: geen kat op het strand ... alleen meeuwen en andere watervogels. Ik maak van deze corana-luwte ook gebruik om werk dat bleef liggen aan te pakken: de medewerkerslijst updaten, foto's opslaan in mappen, een bak vol papieren ordenen en klasseren, enz. En voor de rest de dagelijkse dingen: wassen en plassen, koken, de vaat doen, beetje kuisen af en toe, ... En 's avonds rummikub onder ons getweeën. Tot hiertoe was dat een vast verzetje samen met onze beste vrienden, maar helaas, ook die mogen we niet meer van dichtbij zien. En om met z'n vieren aan een tafel te zitten met minstens 1,5 meter ertussen ... dat is het ook niet.
Zo, laat jij ook eens iets van je horen?
Je kan een briefje in de bus steken of een berichtje sturen naar 0476 97 24 63 of mailen naar ludwien.mortier@telenet.be. Of misschien treffen we je een minuutje, ieder aan zijn eigen voordeur, voor het dagelijks applaus voor de mensen die voor ons op de bres staan? Elke avond om 20 u.!
Warme groet van Tony en Ludwien
