In de traditie van de Kerk zijn die woorden van Simeon de 'evangelische lofzang' geworden van de completen. Dat betekent dat het een vast onderdeel geworden is van het laatste getijde van elk etmaal, de completen, ofwel het gebedsuur vóór het slapengaan. Al wie het getijdengebed bidt (en niet alleen in kloosters of abdijen), spreekt elke avond de lofzang van Simeon uit. Op die manier sluit men zich aan bij het formidabele godsvertrouwen dat uit het geloofsgetuigenis spreekt van deze verder onbekende bejaarde man uit de Schrift.
Dit ontmoetingsverhaal nodigt ook ons uit om ons in alle eenvoud het even onverwoestbaar als teder geloof van de oude man eigen te maken. Op Kerstmis kunnen we ons aansluiten bij de herders, op Driekoningen bij de wijzen, en op Lichtmis bij Simeon. Telkens gaat het om een ander perspectief om ons over het formidabele heilsfeit van Gods menswording in Jezus te bezinnen.
Nog een ander facet van de woorden van Simeon vergt onze aandacht: in de baby Jezus ziet hij met zijn oude ogen – maar niettemin in alle scherpte – het 'heil' van Godswege, een ware 'glorie voor het volk Israël', én: een 'licht dat voor de heidenen straalt'. Dat en geen ander is het 'licht' van Licht-mis!
Traditie
De geschiedenis van het feest van Lichtmis kent een traditie van een processie met kaarsen, evenals een wijding van kaarsen. Het gebed dat de liturgie voorschrijft bij de kaarsprocessie op Lichtmis geeft de betekenis goed weer:
God, Gij zijt het ware licht,
Gij zijt de bron van alles wat licht en warmte geeft.
Verlicht het hart van uw gelovigen.
Laat allen die hier zijn samengekomen
en de weerglans dragen van het licht,
waarmee Gij hen omgeeft,
tot de volle luister komen van uw heerlijkheid.
Door Christus onze Heer. Amen.
