Hierna volgen enkele uittreksels uit de nieuwsbrief die Jan Hoet ons stuurde vanuit Haïti.
De laatste week van februari werd gekenmerkt door betogingen en gewelddadige acties van enkele gewapende bendes die proberen hun terrein uit te breiden. Dit terwijl Ariel Henry, de minister-president, naar Kenia was om over de komst van een vreemde troepenmacht o.l.v. Kenia te onderhandelen. De meerderheid van het volk wil dat hij aftreedt, terwijl hij afkondigde te zullen blijven tot februari 2026, na verkiezingen te hebben georganiseerd. Verkiezingen organiseren in Haïti is nu gewoon onmogelijk. De vraag is of de komst van internationale troepen een oplossing zal brengen voor het zinloos bendegeweld. Iets waar vele mensen (en ook ik) heel sceptisch tegenover staan.
De gebeurtenissen van de eerste week van maart die voor veel onrust zorgden, hadden ergens wel een positief effect. De acties die Ariel Henry ertoe brachten om op 11 maart uiteindelijk zijn ontslag aan te bieden, waren wel het gevolg van een groeiende solidariteit bij de bevolking. De roep om een oplossing te vinden voor de uit de hand gelopen toestand klonk luid met de eis dat hij vertrekken moest en dat het nu moest gedaan zijn met het schoothondje te zijn van de grootmachten. De Haïtianen zelf moeten de nodige verandering brengen door samen aan hetzelfde zeel te trekken. Hetgeen wel een zware opgave blijft nu men vaststelt dat er eigenlijk geen spraak is van een verenigd Haïtiaans volk, maar wel een samenraapsel van clans die allemaal vechten voor hun eigen behoud, macht en welzijn en daarvoor niet terugschrikken om andersdenkenden uit de weg te ruimen. Sinds vorige week bleven de scholen in de regio Port-au-Prince gesloten. Er was geen brandstof meer te krijgen en banken en vele winkels hielden hun deuren dicht evenals de meeste hospitalen.
Jeugd en sport Ondanks de toestand van onveiligheid en door het feit dat ons Theophile Verbist Centrum in de deelgemeente Delmas is gelegen, waar gewapende bendes nog geen vat op hebben gekregen, blijven vele jongeren dagelijks komen om zaalvoetbal en/of volleybal te spelen. De nationale volleybalfederatie wil dit jaar toch nog een regionaal kampioenschap organiseren, tijdens de weekeinden. Ze ontdekken dat onze sportzaal de enige plaats is waar hun spelers en speelsters nog veilig zijn om hun geliefde sport te beoefenen. Ook onze volleybalschool blijft nog steeds actief. Er komen stilaan meer jongeren bij die zich laten inschrijven. Nu er geen scholen meer werken, is het voor hen een aangenaam en nuttig tijdverdrijf geworden op een (nog steeds) veilige plaats.
De bouw van de sportzaal Het is voor allen duidelijk dat we de middelen moeten vinden om de nodige infrastructuur afgewerkt te krijgen zodat de geplande activiteiten, begeleiding van de jeugd, sportactiviteiten en vormingswerk in optimale omstandigheden kunnen plaatsvinden. In verband daarmee beslisten we om de som van 4.420 $ waarover we nu beschikken dank zij de bijdrage van Ayiti Cheri (3.000 $) en enkele mooie giften, ontvangen via SOS-scheut, te zullen vrijhouden om de rest van het lopende contract af te werken, waarvoor we dan wel nog 6.000 $ moeten vinden om aan de te betalen som te geraken. Dit contract behelst de afwerking (bepleistering en schilderwerken) van het interieur van de sporthal.
Tot een volgende keer. Met dank voor de vele aanmoedigingen en steun die ik van velen onder u mag ondervinden.
Gezegend Pasen, feest van het leven, hopelijk kan het in Haïti dit keer een feest van nieuw leven worden! Jan Hoet
